Σε ένα προϊστορικό δράμα πάνω από 300.000 χρόνια πριν, οι πρώτοι Νεάντερταλ αντιμετώπισαν τις προκλήσεις της βόρειας Ευρώπης κατά την Εποχή των Παγετώνων, χρησιμοποιώντας το δέρμα της αρκούδας ως κρίσιμη προσαρμογή στο σκληρό κλίμα.
Αυτή η αρχαία προσαρμογή άφησε ανεξίτηλο σημάδι στα αρχαιολογικά αρχεία. Οι Νεάντερταλ, επιθετικοί και σαρκοφάγοι υπερθηρευτές, κυριάρχησαν στην τροφική αλυσίδα της Λίθινης Εποχής, έχοντας τα πάντα, συμπεριλαμβανομένων των συνανθρώπων τους, στο μενού τους.
Νέα στοιχεία δείχνουν ότι η χρήση του δέρματος της αρκούδας έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην επιβίωσή τους κατά τη διάρκεια των πικρών χειμώνων.
Τα σημάδια κοψίματος στα οστά της αρκούδας του σπηλαίου υποδηλώνουν σχολαστικό σφάξιμο, υπογραμμίζοντας τη σημασία αυτών των δερμάτων για τη ζεστασιά. Τα λεπτά σημάδια κοπής στο σφάξιμο των αρκούδων αποκαλύπτουν όχι μόνο μια στρατηγική προσέγγιση για την επιβίωση αλλά και περίπλοκα μοτίβα σφαγής, που υποδηλώνουν μια εξελιγμένη προσαρμογή στο βόρειο περιβάλλον.
Επιπλέον, η ανακάλυψη ξύλινων ακοντίων αμφισβητεί τις προηγούμενες αντιλήψεις ότι οι Νεάντερταλ ήταν πρωτόγονοι πτωματοφάγοι. Τα δόρατα Schoningen (που βρέθηκαν σε ένα ορυχείο στο Schoningen της Γερμανίας) ήταν κατασκευασμένα με εκπληκτικά προηγμένο σχεδιασμό και τεχνικές κατασκευής, υποδηλώνοντας ένα επίπεδο τεχνολογικής ικανότητας που προηγουμένως συνδεόταν με τους σύγχρονους ανθρώπους.
Τα στοιχεία αυτά αναδιαμορφώνουν την κατανόησή μας για τους πρώιμους Νεάντερταλ, απεικονίζοντάς τους ως επιδέξιους κυνηγούς με περίπλοκα κοινωνικά συστήματα και πιθανώς μια μορφή γλώσσας. Οι ανακαλύψεις του Schoningen αποκαλύπτουν μια σύνθετη αφήγηση επιβίωσης, προσαρμογής και κυριαρχίας απέναντι στις προκλήσεις της Εποχής των Παγετώνων.