Μια μυστηριώδης γιγαντιαία δομή που ανακαλύφθηκε στο διάστημα μπορεί να αμφισβητήσει την κατανόησή μας για το σύμπαν, σύμφωνα με μια νέα μελέτη.
Η δομή που ονομάστηκε «Big Ring on the Sky» (Μεγάλος δακτύλιος στον ουρανό) βρίσκεται περίπου 9,2 δισεκατομμύρια έτη φωτός μακριά από τη Γη και αποτελεί μυστήριο για τους αστρονόμους, καθώς τέτοιες μεγάλες δομές υποτίθεται ότι είναι πολύ μεγάλες για τη “μέση περιοχή” του διαστήματος.
Ανακαλύφθηκε από τη διδακτορική φοιτήτρια του Πανεπιστημίου Central Lancashire στο Ηνωμένο Βασίλειο, Alexia Lopez. Η Lopez ανακάλυψε επίσης το «Giant Arc on the Sky» (Γιγάντιο Τόξο στον Ουρανό), μια άλλη τεράστια δομή, πριν από 2 χρόνια.
Ο «Μεγάλος Δακτύλιος» έχει διάμετρο περίπου 1,3 δισεκατομμύρια έτη φωτός, με περιφέρεια περίπου 4 δισεκατομμύρια έτη φωτός. Και οι δύο αυτές μεγάλες δομές βρίσκονται στην ίδια κοσμολογική γειτονιά, αναφέρεται σε περίληψη των ευρημάτων. Παρατηρήθηκαν επίσης στον ίδιο κοσμικό χρόνο, γεγονός που θέτει πολλά ερωτήματα στους αστρονόμους.
Υπάρχουν διάφορες πιθανές εξηγήσεις για τη μυστηριώδη νέα δομή, αν και καμία δεν έχει επιβεβαιωθεί.
«Καμία από αυτές τις δύο υπερμεγέθεις δομές δεν είναι εύκολο να εξηγηθεί με την τρέχουσα κατανόησή μας για το σύμπαν. Τα υπερμεγέθη μεγέθη τους, τα ξεχωριστά τους σχήματα και η κοσμολογική τους εγγύτητα πρέπει σίγουρα να μας λένε κάτι σημαντικό – αλλά τι ακριβώς;» δήλωσε η Lopez.
«Μια πιθανότητα είναι ότι ο Μεγάλος Δακτύλιος θα μπορούσε να σχετίζεται με τις Ακουστικές Ταλαντώσεις του Βαρυονίου (Baryonic Acoustic Oscillations ή BAOs). Οι BAOs προκύπτουν από ταλαντώσεις στο πρώιμο σύμπαν και σήμερα θα έπρεπε να εμφανίζονται, στατιστικά τουλάχιστον, ως σφαιρικά κελύφη στη διάταξη των γαλαξιών. Ωστόσο, η λεπτομερής ανάλυση του Μεγάλου Δακτυλίου αποκάλυψε ότι δεν είναι πραγματικά συμβατός με την εξήγηση των BAO: ο Μεγάλος Δακτύλιος είναι πολύ μεγάλος και δεν είναι σφαιρικός» πρόσθεσε.
Ο Μεγάλος Δακτύλιος φαινόταν αρχικά σαν ένας τέλειος κύκλος στον ουρανό. Ωστόσο, η Lopez διαπίστωσε αργότερα ότι στην πραγματικότητα έχει περισσότερο σχήμα σπείρας όταν παρατηρείται από τη Γη.
Αυτός ο δακτύλιος θα μπορούσε επίσης να είναι ένα σήμα της «Συμμορφικής Κυκλικής Κοσμολογίας (Conformal Cyclic Cosmology)». Η θεωρία αυτή αναπτύχθηκε από τους φυσικούς Roger Penrose και Vahe Gurzadyan και προτείνει ότι το σύμπαν περνάει από άπειρους κύκλους. Η ιδέα είναι ότι κάθε ένας ξεκινά με ένα τεράστιο γεγονός, όπως η Μεγάλη Έκρηξη.
Ο δακτύλιος θα μπορούσε επίσης να είναι το αποτέλεσμα του περάσματος των κοσμικών χορδών, οι οποίες είναι «τοπολογικές ατέλειες» που δημιουργήθηκαν στις πρώτες ημέρες του σύμπαντος.
Είναι το σύμπαν ομοιογενές ή ανομοιογενές;
Ο Μεγάλος Δακτύλιος και το Γιγαντιαίο Τόξο αποτελούν πραγματικές προκλήσεις για την Κοσμολογική Αρχή (Cosmological Principle), η οποία παραμένει ένα μεγάλο μυστήριο της φυσικής. Η Κοσμολογική Αρχή θέτει το ερώτημα αν το σύμπαν είναι ομοιογενές ή ανομοιογενές.
«Η Κοσμολογική Αρχή υποθέτει ότι το μέρος του σύμπαντος που μπορούμε να δούμε θεωρείται ως ένα “δίκαιο δείγμα” του πώς περιμένουμε να είναι το υπόλοιπο σύμπαν. Περιμένουμε η ύλη να είναι ομοιόμορφα κατανεμημένη παντού στο χώρο όταν βλέπουμε το σύμπαν σε μεγάλη κλίμακα, οπότε δεν θα πρέπει να υπάρχουν αξιοσημείωτες ανωμαλίες πάνω από ένα ορισμένο μέγεθος», ανέφερε η Lopez.
Και πρόσθεσε: «Οι κοσμολόγοι υπολογίζουν ότι το τρέχον θεωρητικό όριο μεγέθους των δομών είναι 1,2 δισεκατομμύρια έτη φωτός, ωστόσο και οι δύο αυτές δομές είναι πολύ μεγαλύτερες – το γιγάντιο τόξο είναι σχεδόν τρεις φορές μεγαλύτερο και η περιφέρεια του Μεγάλου Δακτυλίου είναι συγκρίσιμη με το μήκος του γιγάντιου τόξου».
Η Lopez είπε ότι από τις τρέχουσες κοσμολογικές θεωρίες, οι αστρονόμοι δεν πίστευαν ότι «δομές αυτής της κλίμακας ήταν δυνατές».
«Θα μπορούσαμε να περιμένουμε ίσως μία εξαιρετικά μεγάλη δομή σε όλο το παρατηρήσιμο σύμπαν μας. Ωστόσο, ο Μεγάλος Δακτύλιος και το Γιγαντιαίο Τόξο είναι δύο τεράστιες δομές και μάλιστα είναι κοσμολογικοί γείτονες, κάτι που είναι εξαιρετικά συναρπαστικό» κατέληξε.