Η χειρουργική στην Αρχαία Αίγυπτο ήταν μια αξιοσημείωτη επίδειξη εφευρετικότητας και επινοητικότητας. Παρά την απουσία της σύγχρονης αναισθησίας και των αντισηπτικών μεθόδων, οι αρχαίοι Αιγύπτιοι γιατροί επέδειξαν αξιοσημείωτη ικανότητα στη θεραπεία διαφόρων παθήσεων.
Ενώ οι χειρουργικές επεμβάσεις ήταν σχεδόν ανύπαρκτες λόγω των κινδύνων του αφόρητου πόνου και της μόλυνσης, διέπρεψαν στις τοπικές θεραπείες και στις βασικές ιατρικές διαδικασίες. Χρησιμοποιώντας ξύλινους νάρθηκες και λινικούς επιδέσμους, έβαζαν επιδέξια τα σπασμένα οστά και έραβαν τις πληγές, τεχνικές που ήταν ζωτικής σημασίας για την επιβίωση στην εποχή τους.
Οι Αιγύπτιοι ήταν επίσης πρωτοπόροι στην κατασκευή χειρουργικών εργαλείων, κυρίως από χαλκό, όπως τσιμπίδες, λαβίδες και πριόνια, τα οποία έθεσαν τα θεμέλια για τα σύγχρονα ιατρικά εργαλεία. Επιπλέον, καινοτομούσαν στην προσθετική, όπως αποδεικνύεται από την ανακάλυψη μιας πρόθεσης από ξύλο και δέρμα για τα δάχτυλα των ποδιών, γεγονός που υποδηλώνει μια εξελιγμένη κατανόηση της λειτουργικής αντικατάστασης των άκρων.
Η πρακτική της περιτομής, που πιθανώς προέρχεται από την αρχαία Αίγυπτο, καταδεικνύει περαιτέρω τις ιατρικές τους εξελίξεις. Ενώ η αναισθησία απουσίαζε, έδιναν προτεραιότητα στην καθαριότητα, αντανακλώντας μια στοιχειώδη κατανόηση της υγιεινής και της πρόληψης ασθενειών.
Η αρχαία αιγυπτιακή ιατρική δεν ήταν απαλλαγμένη από τις ιδιαιτερότητές της, καθώς συχνά ενσωμάτωνε μαγικές τελετουργίες παράλληλα με πρακτικές θεραπείες. Παρά την εξάρτησή τους από υπερφυσικές εξηγήσεις για τις ασθένειες, οι ιατρικές πρακτικές τους έσωσαν αναμφίβολα ζωές και συνέβαλαν στην ανάπτυξη της ιατρικής γνώσης για τους επόμενους αιώνες.
