Δύο φωτεινές λάμψεις, που προκλήθηκαν από τη σύγκρουση μετεωριτών με τη Σελήνη, κατέγραψε ο Ιάπωνας αστρονόμος Daichi Fujii, επιμελητής του Μουσείου Hiratsuka City.
Τα φαινόμενα συνέβησαν στις 30 Οκτωβρίου και 1 Νοεμβρίου και ήταν ορατά από τη Γη για ελάχιστα δέκατα του δευτερολέπτου, καθώς οι διαστημικοί βράχοι χτύπησαν τη σεληνιακή επιφάνεια με τεράστια ταχύτητα, προκαλώντας στιγμιαίες εκρήξεις φωτός.
Συσχέτιση με τη βροχή μετεωριτών Ταυρίδων
Οι δύο συγκρούσεις φαίνεται να συνδέονται με τη νότια και βόρεια βροχή μετεωριτών Ταυρίδων, που κορυφώνονται στις 5 και 9 Νοεμβρίου αντίστοιχα. Ο Fujii κατέγραψε τα γεγονότα με κάμερες στραμμένες προς τη σκοτεινή πλευρά της Σελήνης, δημοσιεύοντας τα βίντεο στον λογαριασμό του στην πλατφόρμα Χ.
Η πρώτη πρόσκρουση σημειώθηκε στις 8:30 μ.μ. (ώρα Ιαπωνίας) στις 30 Οκτωβρίου, ανατολικά του κρατήρα Gassendi, ενώ η δεύτερη στις 8:49 μ.μ. την 1η Νοεμβρίου, δυτικά του Oceanus Procellarum, μιας από τις μεγαλύτερες σεληνιακές θάλασσες.
Ένα φλας διάρκειας μόλις 0,1 δευτερολέπτου
Σύμφωνα με τους υπολογισμούς του Fujii, ο πρώτος μετεωρίτης ήταν πιθανότατα τμήμα του ρεύματος των Ταυρίδων, που προσέκρουσε στη Σελήνη με ταχύτητα 27 km/s (60.000 mph) και γωνία 35 μοιρών. Η μάζα του εκτιμάται στα 0,2 κιλά, αρκετή για να σχηματίσει έναν κρατήρα 3 μέτρων πλάτους. Το φλας διήρκεσε μόλις 0,1 δευτερόλεπτο, αν και, όπως λέει ο ίδιος, «τα pixels ήταν κορεσμένα, επομένως η λάμψη ίσως ήταν ακόμη πιο φωτεινή απ’ ό,τι δείχνουν τα δεδομένα».
Περισσότεροι από 60 σεληνιακοί κρατήρες καταγεγραμμένοι
Ο Fujii παρακολουθεί τις σεληνιακές λάμψεις από το 2011 και κάνει συνεχείς παρατηρήσεις από το 2020. Με το τηλεσκόπιό του των 20 εκατοστών, εντοπίζει κατά μέσο όρο μία πρόσκρουση κάθε μερικές δεκάδες ώρες παρατήρησης και έχει τεκμηριώσει περισσότερες από 60 λάμψεις μέχρι σήμερα.
Εξαιτίας της πολύ λεπτής σεληνιακής ατμόσφαιρας, οι μετεωρίτες δεν επιβραδύνονται, όπως συμβαίνει στη Γη, και προσκρούουν στην επιφάνεια με ταχύτητες 20 έως 72 km/s (45.000–160.000 mph), απελευθερώνοντας ισχυρές εκρήξεις φωτός και θερμότητας.
Μικροί βράχοι, τεράστιες εκρήξεις
Ακόμη και ένας βράχος με μάζα 5 κιλών μπορεί να σχηματίσει κρατήρα άνω των 9 μέτρων και να εκτοξεύσει 75 τόνους σεληνιακού εδάφους και βράχου, σύμφωνα με τη NASA. Οι μελέτες αυτών των προσκρούσεων βοηθούν τους επιστήμονες να κατανοήσουν καλύτερα τη συχνότητα με την οποία μετεωρίτες πλήττουν τη Σελήνη και, κατ’ επέκταση, να υπολογίσουν τους κινδύνους για μελλοντικές σεληνιακές βάσεις και αποστολές.
