Η ιστορία του Γκάιλς Κόρεϊ (Giles Corey) είναι μία από τις πιο ανατριχιαστικές και συγκλονιστικές πράξεις αντίστασης στην ανθρώπινη βαρβαρότητα. Το 1692, κατά τη διάρκεια των διαβόητων Δικών Μαγισσών του Σάλεμ (Salem Witch Trials) στη Μασαχουσέτη των ΗΠΑ, ο 81χρονος Κόρεϊ βασανίστηκε μέχρι θανάτου μέσω της μεσαιωνικής μεθόδου Peine forte et dure – μια διαδικασία που καταλήγει σε αργό, βασανιστικό θάνατο από σύνθλιψη.
Τι ήταν η μέθοδος Peine forte et dure;
Ο όρος προέρχεται από την παλιά νομική γαλλική γλώσσα και σημαίνει «σκληρή και βίαιη τιμωρία». Χρησιμοποιείτο στην Αγγλία και στις αποικίες της για άτομα που αρνούνταν να δηλώσουν ένοχοι ή αθώοι στο δικαστήριο. Χωρίς δήλωση ενοχής, δεν μπορούσε να προχωρήσει η δίκη.
Η μέθοδος ήταν απλή αλλά φρικτή:
- Ένα μεγάλο ξύλινο σανίδι τοποθετούνταν πάνω στο στήθος του κατηγορουμένου.
- Πάνω στο σανίδι τοποθετούνταν σταδιακά βαριές πέτρες.
- Τα χέρια και τα πόδια του θύματος ήταν δεμένα τεντωμένα.
- Με τον χρόνο, τα πλευρά συνέθλιβαν τα όργανα και η αναπνοή γινόταν αδύνατη.
Η διαδικασία μπορούσε να κρατήσει ώρες ή και μέρες. Εάν το άτομο πέθαινε χωρίς να δηλώσει ένοχο, η περιουσία του δεν κατασχόταν από το κράτος, κάτι που ίσως ήταν και το κίνητρο της σιωπής.
Η ιστορία του Γκάιλς Κόρεϊ
Ο Κόρεϊ κατηγορήθηκε άδικα για μαγεία – μια κοινή πρακτική εκείνης της σκοτεινής εποχής. Αντί να υποκύψει, αρνήθηκε να δηλώσει ένοχος ή αθώος, γνωρίζοντας πως οι δίκες ήταν στημένες και η κατάληξη προδιαγεγραμμένη.
Κατά τη διάρκεια δύο ημερών βασανιστηρίων, ενώ οι πέτρες συσσωρεύονταν στο στήθος του, οι αρχές τον πίεζαν συνεχώς να δηλώσει την ενοχή του για να τον δικάσουν επίσημα.
Η απάντησή του κάθε φορά ήταν:
Ο ίδιος ο σερίφης της πόλης, Τζορτζ Κόργουιν, λέγεται πως πατούσε πάνω στις πέτρες για να επιταχύνει τον θάνατό του.
Τα λόγια του Κόρεϊ έγιναν θρύλος. Δεν παρακάλεσε, δε φώναξε, δε λύγισε. Αντιθέτως, ζήτησε ακόμα περισσότερο βάρος, επιλέγοντας τον θάνατο με αξιοπρέπεια και σιωπηρή αντίσταση αντί για μια προσποιητή αποδοχή ενοχής.
Η ιστορία του ενέπνευσε το θεατρικό έργο «Η Δοκιμασία» (The Crucible) του Άρθουρ Μίλερ, όπου αναδεικνύεται ως σύμβολο αντίστασης στην αδικία και την κρατική καταπίεση.
Γιατί έχει σημασία ακόμα και σήμερα;
Σε μια εποχή όπου οι άνθρωποι εκτελούνταν χωρίς αποδείξεις, μόνο με φήμες και παρανοϊκές κατηγορίες, ο Γκάιλς Κόρεϊ απέδειξε ότι η αξιοπρέπεια μπορεί να επιβιώσει ακόμη και στις πιο φρικτές συνθήκες.
Τα τελευταία του λόγια δεν είναι απλώς «ψυχρά». Είναι ηχηρή απόρριψη της βίας, της αδικίας και της αυθαιρεσίας της εξουσίας.
Η ανθρώπινη ιστορία είναι γεμάτη με σκοτεινά κεφάλαια και φρικτές μεθόδους βασανισμού. Όμως μέσα σε αυτό το σκοτάδι, υπάρχουν στιγμές γενναιότητας και αντίστασης που λάμπουν ακόμα.
Τα τελευταία λόγια του Γκάιλς Κόρεϊ δεν είναι απλώς ιστορικό ανέκδοτο – είναι μάθημα δύναμης και ακεραιότητας:
«Περισσότερο βάρος»
