Οι μύες που χρησιμοποιούνται για να κουνήσετε τα αυτιά σας δεν έχουν χρησιμοποιηθεί από τους περισσότερους ανθρώπους εδώ και 25.000.000 χρόνια, όμως οι επιστήμονες ίσως μόλις ανακάλυψαν μια κρυφή σημαντική χρήση που δεν περιμένατε.
Πάντα θα υπάρχουν μέρη του σώματός σας που δεν χρησιμοποιείτε τόσο συχνά, είτε πρόκειται για απλούς μύες που γίνονται επώδυνοι μετά την επίσκεψή σας στο γυμναστήριο για τη νέα χρονιά, είτε για εξελικτικές περιττότητες όπως οι φρονιμίτες.
Αυτό που πολλοί επιστήμονες θεωρούσαν έναν από τους πιο άχρηστους μύες στο σώμα σας είναι οι μύες οι οποίοι βρίσκονται στα αυτιά μας.
Αυτοί, σύμφωνα με το Popular Science, βοηθούσαν στην αλλαγή του σχήματος των αυτιών μας και επίσης συνέβαλαν στην καλύτερη ακοή των ανθρώπων πριν από 25.000.000 χρόνια. Σήμερα, ωστόσο, φαίνεται να χρησιμεύουν για κάτι ασήμαντο.
Οι μύες του αυτιού έχουν ίσως μια κρυφή εξελικτική χρήση
Εάν είστε από τα 10-20% των ανθρώπων που μπορούν να κουνήσουν τα αυτιά τους πάνω και κάτω, τότε έχετε καταφέρει να κυριαρχήσετε στους μύες σας. Ωστόσο, οι πρόσφατες ανακαλύψεις έχουν δείξει ότι αυτοί οι μύες είναι χρήσιμοι για πολύ περισσότερα από ένα αστείο κόλπο σε πάρτι.
Μια μελέτη στο περιοδικό Frontiers in Neuroscience έχει δείξει ότι οι μύες χρησιμοποιούνται στη διάκριση μεταξύ ανταγωνιζόμενων ήχων, όπως καταδεικνύεται από τα σήματα ηλεκτρομυογραφίας (EMG).
«Επειδή η χωρική ακουστική προσοχή σε μια εργασία με ανταγωνιστικούς ομιλητές σχετίζεται στενά με την πιο γενικευμένη έννοια της προσοχής στην ακρόαση», όπως αναφέρει η περίληψη, «η παρούσα μελέτη διερεύνησε την πιθανότητα οι δραστηριότητες EMG των μυών να αντικατοπτρίζουν και τα σωματικά σημάδια της έντονης ακρόασης γενικότερα».
Μελέτη των σημάτων EMG και η κατανόηση της κίνησης των μυών
Η μελέτη των σημάτων EMG επιτρέπει στους επιστήμονες να κατανοήσουν πώς κινούνται οι μύες χωρίς να χρειάζεται να ρωτήσουν τον συμμετέχοντα. Η δραστηριότητα στους αυρικουλικούς μύες αντιδρούσε διαφορετικά στις διάφορες δοκιμασίες στις οποίες υποβλήθηκαν οι συμμετέχοντες.
Οι συμμετέχοντες εκτέθηκαν σε ανταγωνιστικούς ήχους από ένα podcast και ένα audiobook, με αυξανόμενη ένταση και περισπασμούς, για να διαπιστωθεί εάν οι συγκεκριμένοι μύες δουλεύουν πιο σκληρά.
Κατέστη σαφές ότι οι αυξήσεις στην προσπάθεια των συμμετεχόντων να διακρίνουν τους ήχους συσχετίζονταν άμεσα με την ενισχυμένη δραστηριότητα στους μυς, αποδεικνύοντας ότι «η αυξημένη δραστηριότητα του υπολειπόμενου συστήματος προσανατολισμού του πτερυγίου του αυτιού μπορεί να ερμηνευθεί ως προσπάθεια για αλλαγή του σχήματος του πτερυγίου ή του ακουστικού καναλιού».
Η κρυφή σημασία και το παρελθόν της κίνησης
Αυτό που είναι ενδιαφέρον είναι ότι ενώ οι κινήσεις είναι σίγουρα παρούσες και αποτελούν απόηχο της ανθρώπινης δραστηριότητας εκατομμύρια χρόνια πριν, δεν είναι ακόμη γνωστό εάν αυτές οι κινήσεις πραγματικά βοηθούν στη διάκριση ανταγωνιζόμενων ήχων.
«Ιδιαίτερα στην τρέχουσα πειραματική ρύθμιση, χωρίς οποιαδήποτε χωρική διαχωριστική γραμμή μεταξύ του στόχου και του περισπασμού, ο προσανατολισμός του πτερυγίου θα ήταν άσκοπος, παρόλο που οι νευρικοί κύκλοι μπορεί να ενεργοποιούν τους μύες και να προσπαθούν να βοηθήσουν στην απομόνωση των ήχων».
Φαίνεται λοιπόν πως το σώμα μας διατηρεί «φαντάσματα» από τις εξελικτικές του αλλαγές που έχουν γίνει πια περιττά, αλλά παραμένει μια συναρπαστική ανακάλυψη και ίσως να βρισκόμαστε ακόμα πολύ μακριά από το να κατανοήσουμε πλήρως την ιστορία αυτών των μυών.