Μια «ατελείωτη» τρύπα νερού στην Αυστραλία έχει στοιχίσει τη ζωή σε τέσσερις δύτες που χάθηκαν στα τούνελ της.
Το 1938, ένας αγρότης κοντά στο Mount Gambier, στη Νότια Αυστραλία, ανακάλυψε μια καταβόθρα αφού το άλογό του σκοντάφτει σε ένα χωράφι. Παρά την προσπάθειά του να γεμίσει την τρύπα με πέτρες, έγινε γρήγορα σαφές ότι ήταν πολύ πιο βαθιά από ό,τι μπορούσε να καταλάβει.
Η είδηση για την μυστηριώδη τρύπα διαδόθηκε, προσελκύοντας περιπετειώδεις δύτες που ταξίδευαν από μακριά για να δουν τι συμβαίνει. Για χρόνια, οι δύτες εξερευνούσαν την «Τρύπα» χωρίς κανένα περιστατικό – μέχρι το 1973.
Η τραγωδία του 1973
Στις 28 Μαΐου 1973, οκτώ δύτες εισήλθαν στα βάθη, με μόνο τέσσερις να επιστρέφουν στην επιφάνεια, σύμφωνα με το CaveDivers.com.au.
Ο κύριος χώρος εκτείνεται σε 140 μέτρα πλάτος και 80 μέτρα πλάτος στο στενότερο σημείο, με δύο μεγάλες σήραγγες να εκτείνονται κάτω από βράχους σε βάθος 36 μέτρων, αναφέρει η Borderwatch.
«Δεν υπήρχε καμία ελπίδα να ανακτηθούν ζωντανοί οι υπερήφανοι δύτες από την αρχή», έγραψε αργότερα ο πρώην Αρχηγός Επιθεωρητής Wallace B. Budd. «Περίπου οκτώ μήνες πέρασαν πριν εντοπιστεί το πρώτο σώμα και αυτό ήταν μόνο τυχαία».
Η δυσκολία της ανάκτησης
Ο Budd πρόσθεσε: «Τα υπόλοιπα θύματα παρέμειναν κρυμμένα στα κρύα, επικίνδυνα βάθη της «Τρύπας» μέχρι να εκπαιδευτούν δύο μέλη της ομάδας σε τεχνικές βαθιάς κατάδυσης από εκπαιδευτές της Βασιλικής Αυστραλιανής Ναυτικής Δύναμης». Ωστόσο, η διαδικασία διήρκεσε μήνες λόγω των ακραίων συνθηκών.
Κατά τη διάρκεια ξεχωριστών καταδύσεων, βρέθηκαν τα σώματα των αδελφών Stephen Millott (22) και Christine M. Millott (19), καθώς και των Gordon G Roberts (28) και John H. Bockerman. Ένας από τους επιζώντες, ο Glen Millott (25) – αδελφός του Stephen και της Christine – προσπάθησε απεγνωσμένα να τους βρει, αλλά αναγκάστηκε να βγει στην επιφάνεια όταν το οξυγόνο του τελείωσε.
Πριν από το ατύχημα, η «Τρύπα» θεωρείτο μία από τις «πιο εντυπωσιακές σπηλιές κατάδυσης» στον κόσμο, με εκτιμώμενες 8,000 καταδύσεις να έχουν πραγματοποιηθεί, σύμφωνα με το CaveDivers.com.au. Οι επιζώντες θυμούνται ότι όλα πήγαν στραβά για τους τέσσερις θανάτους όταν οι κινήσεις τους σήκωσαν ένα πυκνό σύννεφο, μπλοκάροντας την ορατότητά τους και αφήνοντάς τους εγκλωβισμένους.
Ένας επιζών, ο Robert Smith (τότε 26), εξήγησε ότι απομακρύνθηκε από την ομάδα αφού ένιωσε τα συμπτώματα της νάρκωσης από άζωτο – αποτέλεσμα του αζώτου που εισέρχεται στο αίμα σε βάθη μεγαλύτερα από 120 πόδια.
«Αμέσως πήγα εκεί όπου είχα δει τελευταία τους άλλους και στην πραγματικότητα πήγα στα 200 πόδια προς την και λίγο πριν την -πτώση- βρήκα τον φακό και την κάμερα του Stephen Millott», περιέγραψε ο Smith. «Προχώρησα και παρατήρησα ότι ο πυθμένας είχε καλυφθεί πολύ άσχημα με ιλύ. Πήγα πάνω από την «πτώση» στα 225 πόδια. Δεν μπορούσα να δω το χέρι μου μπροστά μου. Δεν μπορούσα να δω κανέναν».
«Δυστυχώς, η ιστορία τους είναι η παλιά ιστορία της υψηλής περιπέτειας που πήγε στραβά», έγραψε. «Όσο η ανθρωπότητα αντέχει και περπατά χέρι-χέρι με τη Θεά της Περιέργειας, η ιστορία θα έχει πολλές συνέχειες».