Ο Victor M. Sweeney ήρθε σε επαφή με το πρώτο του πτώμα στην ηλικία των τριών ετών. Ο νεκρός ήταν ο καλύτερός του φίλος εκείνη την εποχή, ο οποίος «πέθανε στο κρεβάτι του».
Χρόνια αργότερα, παρακολούθησε την πρώτη του διαδικασία ταρίχευσης στα 18 του, προτού σπουδάσει προ-νεκροτομική επιστήμη στο Πανεπιστήμιο της Πολιτείας της Βόρειας Ντακότα.
Αφού απέκτησε πτυχίο στην Υπηρεσία Κηδειών και στη Νεκροτομική Επιστήμη από το Πανεπιστήμιο της Μινεσότα, εργάστηκε ως διευθυντής κηδειών στο Γραφείο Τελετών DuBore, με έδρα το Γουόρεν της Μινεσότα.
Σύμφωνα με συνέντευξή του στο CNBC πέρσι, ο Sweeney κερδίζει 87.000 δολάρια (64.917 λίρες) τον χρόνο.
Ο Sweeney αποκαλύπτει τι «μυρίζει» ο θάνατος
Νωρίτερα αυτόν τον μήνα, ο νεκροθάφτης μίλησε στο LADbible Stories, αποκαλύπτοντας διάφορες λεπτομέρειες για τον κλάδο.
Μεταξύ άλλων απάντησε στο αν φοβάται τον θάνατο, αν έχει δει ποτέ σκουλήκια σε αποσυντιθέμενα ανθρώπινα σώματα και αν ο θάνατος έχει κάποια συγκεκριμένη μυρωδιά.
Στην τελευταία ερώτηση απάντησε ότι οι νεκροί άνθρωποι απλώς μυρίζουν «άσχημα».
Ο θάνατος μυρίζει άσχημα
«Ο θάνατος μυρίζει άσχημα», παραδέχτηκε ειλικρινά ο Sweeney στο LADbible Stories.
«Έχεις μυρίσει ποτέ σάπιο κρέας ή σάπια λαχανικά; Κάτι τέτοιο, είναι αρκετά αηδιαστικό.
«Ο εγκέφαλος του σπηλαιάνθρωπου που ακόμα διαθέτουμε δεν αντέχει τη μυρωδιά των νεκρών πραγμάτων και σίγουρα δεν αντέχει τη μυρωδιά των νεκρών ανθρώπων.»
Ο Sweeney αποκάλυψε επίσης ότι οι νεκροί άνθρωποι μυρίζουν πολύ διαφορετικά από νεκρά κατοικίδια, όπως γάτες και σκύλους.
Οι χημικές ενώσεις πίσω από τη μυρωδιά του θανάτου
Σύμφωνα με προηγούμενη έρευνα, αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι άνθρωποι απελευθερώνουν έναν μοναδικό συνδυασμό χημικών ενώσεων.
Η Anna Williams, ιατροδικαστική ανθρωπολόγος στο Πανεπιστήμιο του Lancashire, δήλωσε ότι περίπου 800 χημικές ενώσεις συνθέτουν τη μυρωδιά του θανάτου.
Αυτές περιλαμβάνουν τις εξανόλες, που έχουν έκπληκτα άρωμα φρεσκοκομμένου χόρτου, την βουτανόλη, που γενικά περιγράφεται ως έντονη και γλυκιά, καθώς και το παλμιτικό οξύ, που συχνά μυρίζει όπως «τα γηροκομεία».
