Καθ΄ όλη τη διάρκεια της ιστορίας, φοβεροί πολεμιστές, σφυρηλατημένοι στα καμίνια των μαχών, άφησαν το στίγμα τους στο πέρασμα των αιώνων, χαράσσοντας τα ονόματά τους στα χρονικά του πολέμου. Η κληρονομιά τους, ένα μίγμα τρόμου και δέους, συνδέεται με νίκες και κατακτήσεις, σφραγίζοντας την μοίρα λαών και αυτοκρατοριών.
Ανάμεσά τους, ο Τζένγκις Χαν και η μογγολική ορδή που αποτελούν χαρακτηριστικό παράδειγμα βιαιότητας. Φημισμένοι για την απαράμιλλη ικανότητά τους με το τόξο, οι Μογγόλοι τρόμαζαν τους αντιπάλους τους πολύ πριν ξεκινήσει η μάχη. Η προσαρμοστικότητά τους στο πεδίο της μάχης, σε συνδυασμό με τη φήμη τους για αγριότητα, τους έκανε κάτι παραπάνω από μία υπολογίσιμη δύναμη. Διηγήσεις για την ωμότητά τους, συμπεριλαμβανομένης της ανατριχιαστικής φήμης ότι έπιναν αίμα αλόγου για να σβήσουν τη δίψα τους, ενίσχυαν αυτή την αύρα του τρόμου που εξέπεμπαν.
Με παρόμοιο τρόπο, οι Ασσύριοι ήταν γνωστοί για την πρωτοποριακή τους τεχνολογία σε θέματα πολιορκίας και τις αδίστακτες τακτικές τους. Χρησιμοποιώντας κινητούς πύργους πολιορκίας εξοπλισμένους με ράμπες και κριάρια, κατέκτησαν πόλεις με αποτελεσματικότητα και χωρίς δισταγμό. Οι ιστορίες για τη βιαιότητά τους, όπως η αποκρουστική επίδειξη κομμένων κεφαλιών ως τρόπαια νίκης, διαδόθηκαν ευρέως, εδραιώνοντας τη φήμη τους ως τρομεροί κατακτητές.
Οι Βίκινγκς, διαβόητοι επιδρομείς του Βορρά, σκόρπιζαν τον τρόμο στις καρδιές των παραθαλάσσιων κοινοτήτων σε όλη την Ευρώπη. Γνωστοί για τις αδίστακτες λεηλασίες τους, οι Βίκινγκς δεν λυπήθηκαν κανέναν στην προσπάθειά τους να αποκτήσουν πλούτη και δόξα. Η μαεστρία τους στη ναυπηγική και την ναυσιπλοΐα τους επέτρεπε να χτυπούν γρήγορα και να εξαφανίζονται στην ομίχλη, αφήνοντας πίσω τους την απόλυτη καταστροφή.
Στην καρδιά της Μεσοαμερικής, οι Αζτέκοι ζούσαν σε μια συνεχή κατάσταση πολέμου, όπου η σύλληψη αιχμαλώτων για θυσία ήταν θεμελιώδης αρχή της κοινωνίας τους. Από νεαρή ηλικία, οι Αζτέκοι πολεμιστές εκπαιδεύονταν για τη μάχη, και οι επιδρομές τους σε γειτονικές φυλές χαρακτηρίζονταν από αμείλικτη βιαιότητα. Χρησιμοποιώντας ρόπαλα, τόξα, ακόντια και βέλη, ακινητοποιούσαν τους αιχμαλώτους τους πριν τους υποβάλουν σε φρικιαστικές τελετές θυσίας.