Όταν αναγκαζόμαστε να πούμε κάτι πολλές φορές, χρησιμοποιούμε συχνά τη φράση «μάλλιασε η γλώσσα μου». Ξέρουμε όμως από που προέρχεται;
Οι παροιμίες και οι λαϊκές ρήσεις είναι πολύτιμα κομμάτια του πολιτισμικού μας πλούτου. Περνούν από γενιά σε γενιά, φέρουν μαζί τους σοφία αιώνων, κωδικοποιημένη σε σύντομες και εύστοχες φράσεις.
Κάθε λέξη, κάθε στίχος, έχει βαθύ νόημα, αποτυπώνοντας την εμπειρία, τις αξίες και τις πεποιθήσεις του κάθε λαού.
Πέρα από απλές φράσεις, οι παροιμίες μας καθοδηγούν στις επιλογές της ζωής μας, προσφέροντας πρακτικές συμβουλές και μαθαίνοντάς μας πώς να αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες, πώς να λύνουμε προβλήματα και πώς να χτίζουμε υγιείς σχέσεις.
Επιπλέον, οι παροιμίες αποτελούν πηγή ψυχαγωγίας και χαράς. Η εύστοχη χρήση τους σε μια συζήτηση μπορεί να δώσει χιούμορ, ζωντάνια και έμφαση στα λεγόμενά μας.
Πώς βγήκε η φράση «μάλλιασε η γλώσσα μου»
Η φράση φέρεται να προέχεται από τη βυζαντινή εποχή. Τότε υπήρχαν διάφορες τιμωρίες, ανάλογες με το παράπτωμα. Όταν π.χ. ένας έλεγε πολλά, δηλαδή έλεγε λόγια που δεν έπρεπε να ειπωθούν, τότε τον τιμωρούσαν με έναν τρομερό τρόπο.
Του έδιναν ένα ειδικό χόρτο που ήταν υποχρεωμένος με το μάσημα να το κάνει πολτό μέσα στο στόμα του. Το χόρτο, όμως, αυτό ήταν αγκαθωτό, στυφό και αρκετά σκληρό, τόσο που κατά το μάσημα στο στόμα του πρηζόταν και η γλώσσα, το ελατήριο δηλαδή της τιμωρίας του, άνοιγε, μάτωνε και γινόταν ίνες-ίνες, κλωστές-κλωστές, δηλαδή, όπως είναι τα μαλλιά.
Από την απάνθρωπη τιμωρία βγήκε και η παροιμιώδης φράση : «μάλλιασε η γλώσσα μου«, που τις λέμε μέχρι σήμερα, όταν προσπαθούμε με τα λόγια μας να πείσουμε κάποιον για κάτι και του το λέμε πολλές φορές.