Το «τελευταίο πλοίο» του Sir Ernest Shackleton βρέθηκε επιτέλους, περισσότερα από 60 χρόνια μετά τη βύθισή του. Το σκάφος, με την ονομασία Quest, εντοπίστηκε στον πυθμένα της θάλασσας στα ανοικτά των ακτών του Newfoundland.
Ο Shackleton, ο οποίος ηγήθηκε τριών βρετανικών αποστολών στην Ανταρκτική, πέθανε πάνω στο Quest το 1922 ενώ βρισκόταν καθ’ οδόν προς την Ανταρκτική, αν και το πλοίο συνέχισε να χρησιμοποιείται μέχρι τη δεκαετία του 1960.
«Η εύρεση του Quest είναι ένα από τα τελευταία κεφάλαια της εξαιρετικής ιστορίας του Sir Ernest Shackleton», δήλωσε ο επικεφαλής της αποστολής Τζον Γκάιγκερ, διευθύνων σύμβουλος της Βασιλικής Γεωγραφικής Εταιρείας του Καναδά (RCGS). «Ο Shackleton ήταν γνωστός για το θάρρος και την ευφυΐα του ως ηγέτης σε περιόδους κρίσης. Η τραγική ειρωνεία είναι ότι ο θάνατός του ήταν ο μοναδικός που έλαβε χώρα σε οποιοδήποτε από τα πλοία που ήταν υπό την άμεση διοίκησή του».
Ο κ. Geiger ηγήθηκε μιας διεθνούς ομάδας εμπειρογνωμόνων, συμπεριλαμβανομένου του παγκοσμίου φήμης κυνηγού ναυαγίων David Mearns, σε μια έρευνα για τα απομεινάρια του τελευταίου πλοίου του Shackleton.
Χρησιμοποιώντας εξοπλισμό σόναρ, η ομάδα εντόπισε τα απομεινάρια του ατμόπλοιου μήκους 38 μέτρων με την εξέδρα Schooner, 390 μέτρα κάτω από τη θάλασσα του Λαμπραντόρ.
Είναι αξιοσημείωτο ότι το ναυάγιο είναι ακόμα σε μεγάλο βαθμό άθικτο και κάθεται όρθιο στον πυθμένα της θάλασσας – παρά το γεγονός ότι η περιοχή είχε προηγουμένως σκαφτεί από διερχόμενα παγόβουνα.
Εκτός από ένα σπασμένο κατάρτι, το οποίο κρέμεται πάνω από την αριστερή πλευρά, οι εξερευνητές διαπίστωσαν ότι το πλοίο ήταν σχεδόν ακριβώς όπως ήταν πριν βυθιστεί.
Η ιστορία του πλοίου Quest
Παρόλο που ο Shackleton πέθανε στο Quest, δεν ήταν ο ίδιος υπεύθυνος για τη βύθισή του. Μετά τον θάνατο του Shackleton στο πλοίο, το Quest πωλήθηκε στην οικογένεια Schjelderup στη Νορβηγία, όπου χρησιμοποιήθηκε ως σκάφος για το κυνήγι φώκιας.
Κατά τη διάρκεια των 40 ετών που το Quest συνέχισε να ταξιδεύει χωρίς τον Shackleton, χρησιμοποιήθηκε σε διασώσεις στην Αρκτική και υπηρέτησε στο Βασιλικό Καναδικό Ναυτικό κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Κάποια στιγμή, το Quest επιλέχθηκε ακόμη και για να μεταφέρει νορβηγικά στρατεύματα στο Σβάλμπαρντ, αλλά υπέστη βλάβη στη μηχανή του κατά τη διαδρομή – το πλοίο που το αντικατέστησε βομβαρδίστηκε και βυθίστηκε κατά τη διάρκεια της αποστολής.
Ωστόσο, ήταν σε ένα κυνήγι φώκιας το 1962 που το Quest βυθίστηκε τελικά, αφού καταπλακώθηκε από τον παχύ πάγο της θάλασσας. Το κύτος του Quest τρυπήθηκε με τέτοια πίεση που οι πόρτες της καμπίνας παραμορφώθηκαν και οι βίδες του καταστρώματος στο μηχανοστάσιο έσπασαν.
Κατά ειρωνεία της τύχης, αυτή ήταν ακριβώς η ίδια μοίρα που έπληξε το Endurance του Shackleton κατά τη διάρκεια της άτυχης αυτοκρατορικής υπερανταρκτικής εκστρατείας του μεταξύ 1914 και 1917.
Ο θάνατος του Shackleton
Το τελευταίο ταξίδι του ίδιου του Shackleton στο Quest ξεκίνησε τον Σεπτέμβριο του 1921, καθώς επιβιβάστηκε από το Λονδίνο για τελευταία φορά. Το αρχικό του σχέδιο ήταν να εξερευνήσει τις αρκτικές περιοχές του Καναδά, βόρεια της Αλάσκας, αλλά αναγκάστηκε να αλλάξει τον στόχο του όταν η καναδική κυβέρνηση απέσυρε την οικονομική υποστήριξη.
Αντ’ αυτού, ο Shackleton έθεσε και πάλι ως στόχο του την Ανταρκτική, σχεδιάζοντας να χαρτογραφήσει και να συλλέξει δείγματα από τα νησιά της ηπείρου.
Πριν ξεκινήσει, ο 47χρονος τότε Shackleton, δήλωσε στους δημοσιογράφους ότι η αποστολή θα ήταν το “κύκνειο άσμα” του. Δυστυχώς, οι παρατηρήσεις του διάσημου εξερευνητή αποδείχθηκαν προφητικές και πέθανε στην καμπίνα του τέσσερις μήνες μετά, από καρδιακή προσβολή λόγω υπερβολικού στρες.
Πώς εντοπίστηκε το «τελευταίο πλοίο» του Sir Ernest Shackleton
Για να βρουν το τελευταίο σκάφος του Shackleton οι ερευνητές συνδύασαν την τεχνολογία αιχμής με όσες πληροφορίες μπορούσαν να βρεθούν στα ιστορικά αρχεία. Η ομάδα συμβουλεύτηκε ημερολόγια πλοίων, αποκόμματα εφημερίδων και νομικά έγγραφα- διασταυρώνοντας τα με ιστορικά δεδομένα καιρού και πάγου.
Είναι κρίσιμο ότι οι ερευνητές είχαν επίσης πρόσβαση σε δύο ημερολόγια από το Kvitfjell, το πλοίο που διέσωσε μέρος του πληρώματος του Quest. Τα ημερολόγια αυτά δεν αποκάλυπταν άμεσα τη θέση του Quest, αλλά τους έδωσαν ένα κουτί που κάλυπτε 24 τετραγωνικά ναυτικά μίλια όπου πίστευαν ότι μπορεί να βρισκόταν το πλοίο.
Αν και οι υπολογισμοί της ομάδας αποδείχθηκαν σχεδόν ακριβείς, η αποστολή τους ταλαιπωρήθηκε από μηχανικά προβλήματα. Οι αρχικές δοκιμές του ηλιακού φάρου απέτυχαν και ανακαλύφθηκαν προβλήματα με τα υδραυλικά στο βαρούλκο ρυμούλκησης του πλοίου τους.
Έπειτα από μια απρογραμμάτιστη στάση για να γίνουν επισκευές, η αποστολή είχε μόνο 24 ώρες για να ολοκληρώσει την έρευνά της μέχρι να φτάσει στην περιοχή-στόχο. Και, με λιγότερες από 7 ώρες να απομένουν, το σόναρ αποκάλυψε τελικά το περίγραμμα του Quest που βρισκόταν στον πυθμένα της θάλασσας.
Ο κυνηγός ναυαγίων κ. Mearns ανέφερε: «Μπορώ να επιβεβαιώσω οριστικά ότι βρήκαμε το ναυάγιο του Quest. Τα δεδομένα από τις εικόνες του σόναρ πλευρικής σάρωσης υψηλής ανάλυσης αντιστοιχούν ακριβώς με τις γνωστές διαστάσεις και τα δομικά χαρακτηριστικά αυτού του ιδιαίτερου πλοίου, και είναι επίσης συνεπή με τα γεγονότα κατά τη στιγμή της βύθισης».
Προς το παρόν, το πλήρωμα δεν δίνει τις ακριβείς συντεταγμένες του ναυαγίου, αλλά σκοπεύει να επιστρέψει το επόμενο έτος για μια πιο ενδελεχή έρευνα.
Δεδομένου ότι το ναυάγιο βρίσκεται σε μια περιοχή που προστατεύεται για την άγρια ζωή, δεν σκοπεύουν να μετακινήσουν το ναυάγιο και αντ’ αυτού θα το φωτογραφίσουν με ένα τηλεκατευθυνόμενο όχημα.
Μετά τον εντοπισμό του Quest, μία από τις πρώτες που ενημερώθηκαν ήταν η Alexandra Shackleton, εγγονή του Earnest Shackleton και προστάτιδα της έρευνας του RCGS.
«Ήμουν ενθουσιασμένη, πραγματικά ενθουσιασμένη όταν άκουσα τα νέα- έχω ανακούφιση και ευτυχία και τεράστιο θαυμασμό για τα μέλη της ομάδας. Για μένα, αυτό αντιπροσωπεύει την τελευταία ανακάλυψη στην ιστορία του Shackleton. Ολοκληρώνεται ο κύκλος», δήλωσε στο BBC News.
