Aρχαίες μαύρες τρύπες επηρεάζουν την τροχιά της Γης 1 φορά κάθε 10 χρόνια – Μπορούν να αλλάξουν την απόσταση μας από τον ήλιο; 

Μαύρη τρύπα

Οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι ορισμένες αρχαίες μαύρες τρύπες μεταβάλλουν την τροχιά της Γης.

Μια ομάδα του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Μασαχουσέτης (MIT) υπέδειξε ότι οι στροβιλιζόμενες μάζες ύλης, που ονομάζονται αρχέγονες μαύρες τρύπες (primordial black holes ή PBH), περνούν από το ηλιακό μας σύστημα τουλάχιστον μία φορά τη δεκαετία, διαταράσσοντας πλανήτες και φεγγάρια.

Οι PBHs, οι οποίες σχηματίστηκαν λίγο μετά τη Μεγάλη Έκρηξη πριν από 12,8 δισεκατομμύρια χρόνια, έχουν το μέγεθος ενός μικροβίου, αλλά έχουν πυκνότητα αστεροειδούς που θα μπορούσε να προκαλέσει “ταλάντωση” των τροχιών.

Ο ισχυρισμός της ομάδας υποδηλώνει ότι οι αποστάσεις των πλανητών από τον ήλιο ή τη Γη θα μπορούσαν να αλλάξουν με την πάροδο του χρόνου.

Μαύρη τρύπα

Οι PBHs προτάθηκαν το 1947 από τον αστροφυσικό Stephen Hawking και τον διδακτορικό του φοιτητή Bernard Carr, οι οποίοι υποστήριξαν ότι κατά τις πρώτες στιγμές της Μεγάλης Έκρηξης, μπορεί να σχηματίστηκαν στο σύμπαν “ανώμαλες” περιοχές που είχαν επιπλέον μάζα και να μετατράπηκαν σε μαύρες τρύπες όταν κατέρρευσαν.

Αλλά οι αρχαίες μαύρες τρύπες δεν έχουν ακόμη εντοπιστεί στο σύμπαν.

Η νέα μελέτη βασίζεται στη θεωρία ότι το σύμπαν βρίθει από PBH, πράγμα που σημαίνει ότι τα αντικείμενα θα πρέπει να περνούν από την κοσμική μας γειτονιά.

αρχέγονες μαύρες τρύπες
Η εξέλιξη του σύμπαντος με ή χωρίς αρχέγονες μαύρες τρύπες

Πόσο κοντά πρέπει να είναι οι PBHs για να αλλάξουν την τροχιά ενός ουράνιου σώματος;

Οι ερευνητές υπολόγισαν πόσο κοντά θα έπρεπε να πλησιάσει μία PBH σε έναν πλανήτη ή ένα φεγγάρι στο ηλιακό μας σύστημα για να αλλάξει την κίνησή του.

Η μελέτη χρησιμοποίησε μια προσομοίωση με τους οκτώ πλανήτες, περίπου 300 πλανητικούς δορυφόρους (όπως τα φεγγάρια), περισσότερους από 1,3 εκατομμύρια αστεροειδείς και σχεδόν 4.000 κομήτες. Και το μοντέλο περιλάμβανε επίσης rogue PBHs.

Η ομάδα παρατήρησε ότι αν μία αρχαία μαύρη τρύπα με τη μάζα ενός αστεροειδούς πλησίαζε σε απόσταση μόλις δύο αστρονομικών μονάδων από τον ήλιο, οι τροχιές των πλανητών και των φεγγαριών θα ταλαντεύονταν έως και αρκετά μέτρα.

Ωστόσο, οι ερευνητές σημείωσαν ότι η ταλάντωση αυτή δεν θα κατέστρεφε τον πλανήτη μας.

Πλέον οι επιστήμονες αναπτύσσουν μεθόδους για τη μέτρηση αυτών των βαρυτικών ταλαντώσεων, σε μια προσπάθεια να συγκεντρώσουν τα πρώτα απτά στοιχεία που αποδεικνύουν την από καιρό θεωρητικοποιημένη σκοτεινή ύλη“.

Οι ειδικοί της φυσικής έχουν υπολογίσει εδώ και καιρό ότι περίπου το 85% όλης της ύλης στο σύμπαν είναι σκοτεινή ύλη, αλλά καμία από αυτή τη μεγάλη ποσότητα δεν έχει ποτέ ανιχνευθεί.

Στην ουσία, το σχέδιό τους είναι να μετρήσουν τυχόν βαρυτικές “ταλαντώσεις” που αλλάζουν την απόσταση της Γης από το φεγγάρι, μαζί με πολλές άλλες γνωστές τροχιές μέσα στο ηλιακό μας σύστημα, για να εντοπίσουν τυχόν μικροσκοπικά, αλλά πυκνά στίγματα σκοτεινής ύλης που πλέουν δίπλα μας.

Scroll to Top