Το παράξενο σκουλήκι «Chaetopterus pugaporcinus», που είναι κοινώς γνωστό ως σκουλήκι Pigbutt ή ιπτάμενος πισινός, είναι ένα είδος σκουληκιού που περιγράφηκε για πρώτη φορά από επιστήμονες του Ερευνητικού Ινστιτούτου του Ενυδρείου Monterey Bay το 2007.
Τώρα οι επιστήμονες πιστεύουν ότι βρίσκεται στη μέση ενός εξελικτικού άλματος.
Το σκουλήκι Chaetopterus pugaporcinus
Το Chaetopterus pugaporcinus ζει στην Κεντρική Καλιφόρνια, κυρίως γύρω από τον κόλπο Monterey, και στα Νησιά της Μάγχης, και τρώει θαλάσσιο χιόνι, που είναι μια συνεχής «βροχή» κυρίως οργανικών υπολειμμάτων που πέφτουν από τα ανώτερα στρώματα της στήλης του νερού.
Αυτό το σκουλήκι που έχει το μέγεθος ενός φουντουκιού είναι τόσο παράξενο που οι ερευνητές δεν ήξεραν πώς να το κατηγοριοποιήσουν όταν το συνέλεξαν για πρώτη φορά οι επιστήμονες του Ερευνητικού Ινστιτούτου του Ενυδρείου Monterey Bay (MBARI) το 2001.
«Ενδιαφέρθηκα αμέσως γι’ αυτό το παράξενο πλάσμα που έμοιαζε με το πίσω μέρος ενός γουρουνιού από τη μία πλευρά και με τα χείλη του Μικ Τζάγκερ από την άλλη. Ήταν μια προνύμφη που είχε μεγαλώσει στο 10πλάσιο του κανονικού μεγέθους ή κάτι καινούργιο;» δήλωσε στο Live Science, η Karen Osborn, ερευνήτρια ζωολόγος στο Εθνικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Σμιθσόνιαν και βοηθός επιστήμονας στο MBARI.
Meet the pigbutt worm 🐷🪱
When our team, including @OsbornLab, first spotted the unusual pigbutt worm (Chaetopterus pugaporcinus) a half mile below the ocean surface, they had a tough time determining how to categorize such a curious critter. pic.twitter.com/7fN9xDoHYm
— MBARI (@MBARI_News) February 29, 2024
Στην Osborn έδωσαν ένα βάζο με την ένδειξη «μυστηριώδης πιτσιλιά» και της ζήτησαν να καταλάβει τι ήταν. Το είδος περιγράφηκε επίσημα το 2007 από οκτώ άτομα που συλλέχθηκαν από τη μεσοπελαγική ζώνη – την περιοχή μεταξύ 200 έως 1.000 μέτρα – του κόλπου Monterey της Καλιφόρνιας.
Το μυστηριώδες πλάσμα έμοιαζε με υπερμεγέθη προνύμφη ενός chaetopteridae – ένα είδος σκουληκιού με τρίχες – και η αλληλουχία DNA επιβεβαίωσε ότι ανήκε σε αυτή την οικογένεια.
«Τα Chaetopterids είναι περγαμηνά σκουλήκια, που ονομάζονται έτσι επειδή φτιάχνουν χάρτινους σωλήνες προσκολλημένους στον πυθμένα της θάλασσας» δήλωσε η Osborn. Αλλά σε αντίθεση με τα σωληνοειδή ξαδέλφια του, τα οποία κολυμπούν ελεύθερα μόνο στο στάδιο της προνύμφης, αυτό το σκουλήκι επιπλέει στον ωκεανό, χρησιμοποιώντας το διογκωμένο μεσαίο τμήμα του για πλευστότητα.
Οι ερευνητές πιστεύουν ότι τα σκουλήκια «Chaetopterus pugaporcinus» που συλλέχθηκαν ήταν ενήλικα, αλλά δεν είναι απολύτως βέβαιοι, καθώς τα δείγματα παρουσιάζουν επίσης ορισμένα χαρακτηριστικά γνωρίσματα που χαρακτηρίζουν τις προνύμφες. Δεν είχαν εμφανή σεξουαλικά όργανα, γεγονός που υποδηλώνει ότι βρίσκονταν στα νεότερα στάδια της ζωής τους, αλλά ήταν πέντε έως 10 φορές μεγαλύτερα από οποιαδήποτε άλλη γνωστή προνύμφη chaetopteridae.
Όταν τοποθετήθηκαν σε ένα ενυδρείο με τη δυνατότητα να εγκατασταθούν στο ίζημα στον πυθμένα, παρέμειναν να επιπλέουν, γεγονός που υποδηλώνει ότι δεν έχουν ανάγκη από αυτό το περιβάλλον σε κανένα στάδιο της ζωής τους.
Αυτό οδήγησε τους ερευνητές να υποθέσουν ότι τα σκουλήκια «Chaetopterus pugaporcinus» βρίσκονται στη μέση ενός “εξελικτικού άλματος”, εγκαταλείποντας τον βυθό για έναν νομαδικό τρόπο ζωής στη στήλη του νερού.
Δημιουργούν μπλε φως και παράγουν μια πράσινη, βιοφωσφορίζουσα βλέννα
Η μεταφορά ζωντανών δειγμάτων πίσω στο ερευνητικό σκάφος επέτρεψε στους επιστήμονες να μάθουν περισσότερα για αυτό το παράξενο μικρό πλάσμα. Για παράδειγμα, το σώμα του δημιουργεί μπλε φως και παράγει μια πράσινη, βιοφωσφορίζουσα βλέννα, ίσως για να αποτρέψει τους θηρευτές.
Τα σκουλήκια «Chaetopterus pugaporcinus» τρώνε θαλάσσιο χιόνι – μικροσκοπικά σωματίδια νεκρών ζώων, περιττώματα και άλλη οργανική ύλη. Καθώς το “χιόνι” πέφτει προς τον πυθμένα της θάλασσας, το σκουλήκι “ρίχνει έναν ιστό από μύξα” για να το πιάσει, σύμφωνα με την ιστοσελίδα του MBARI.
Τα σκουλήκια Pigbutt ονομάστηκαν έτσι από τους πιλότους των τηλεκατευθυνόμενων οχημάτων που βρήκαν τα παράξενα πλάσματα. Κατά τη διάρκεια των πολύωρων εξερευνήσεων στα βαθιά της θάλασσας, «η συζήτηση μπορεί να γίνει λίγο πολύχρωμη, ειδικά όταν έρχεται αντιμέτωπη με την αναζήτηση για κάτι που μοιάζει με το πίσω μέρος ενός γουρουνιού» δήλωσε η Osborn.