Όλοι γνωρίζουμε ότι το τέλος του κόσμου θα έρθει κάποια στιγμή – αλλά δεν ξέρουμε πώς ακριβώς θα γίνει αυτό; Σε μια νέα μελέτη, οι επιστήμονες προειδοποίησαν ότι το τέλος της Γης θα μπορούσε να είναι ακόμη πιο βίαιος και χαοτικός από ό,τι νόμιζαν προηγουμένως.
Ο πλανήτης μας θα καταβροχθιστεί από τον διαστελλόμενο Ήλιο μας, σύμφωνα με τους ερευνητές του Πανεπιστημίου του Warwick. Εν τω μεταξύ, άλλοι πλανήτες του ηλιακού συστήματος θα «συνθλιβούν και θα γίνουν σκόνη».
Ευτυχώς, δεν υπάρχει λόγος πανικού ακόμα, καθώς οι επιστήμονες λένε ότι αυτό θα συμβεί πιθανότατα σε περίπου έξι δισεκατομμύρια χρόνια.
Αστέρια όπως ο Ήλιος μας παράγουν φως και θερμότητα συνθλίβοντας άτομα υδρογόνου σε ήλιο υπό τις τεράστιες δυνάμεις της βαρύτητας. Ωστόσο, όλα τα αστέρια έχουν μόνο μια περιορισμένη ποσότητα υδρογόνου, και όταν αυτό αρχίζει να εξαντλείται, οι δυνάμεις που διατηρούν το αστέρι σταθερό, βγαίνουν από την ισορροπία.
Ξεκινώντας σε περίπου πέντε δισεκατομμύρια χρόνια, ο ήλιος μας θα κάψει το υδρογόνο στον πυρήνα του, πριν διογκωθεί προς τα έξω σε πάνω από 200 φορές το αρχικό του μέγεθος, καθώς θα αρχίσει να καίει ήλιο στα εξωτερικά του στρώματα.
Ενώ μερικά τεράστια αστέρια εκρήγνυνται σε σουπερνόβα καθώς καταρρέουν, το δικό μας αστέρι είναι αρκετά μικρό ώστε απλά να πεθάνει καθώς καταναλώνει τα τελευταία πυρηνικά του καύσιμα.
Όταν αυτό συμβεί σε περίπου έξι δισεκατομμύρια χρόνια, θα αφήσει πίσω του έναν λευκό νάνο: ένα εξαιρετικά πυκνό απομεινάρι του πυρήνα του ήλιου, που λάμπει από την υπολειπόμενη θερμότητα καθώς ψύχεται αργά.
Αυτοί οι αστρικοί πυρήνες μπορεί να έχουν τόση μάζα όση και ο ήλιος, αλλά να μην είναι μεγαλύτεροι από τη Γη, γεγονός που τους προσδίδει ένα εξαιρετικά ισχυρό βαρυτικό πεδίο.
«Τα θλιβερά νέα είναι ότι η Γη πιθανότατα θα καταβροχθιστεί από έναν διαστελλόμενο Ήλιο, πριν γίνει λευκός νάνος» δήλωσε ο καθηγητής Boris Gaensicke του Πανεπιστημίου του Warwick.
Τι θα συμβεί στο υπόλοιπο ηλιακό μας σύστημα
Ωστόσο, λιγότερα είναι γνωστά για το τι θα συμβεί στο υπόλοιπο ηλιακό σύστημα όταν ο ήλιος συρρικνωθεί και πάλι σε λευκό νάνο. Στη νέα τους μελέτη, οι ερευνητές εξέτασαν τη φωτεινότητα τριών διαφορετικών άστρων λευκών νάνων επί 17 χρόνια.
Παρακολουθώντας πώς ανέβαινε και έπεφτε η φωτεινότητα, οι επιστήμονες μπόρεσαν να προσδιορίσουν πότε περνούσαν αντικείμενα μπροστά από τον ήλιο και τι είδους αντικείμενα ήταν αυτά.
Για τα περισσότερα αστέρια, οι αλλαγές στη φωτεινότητα, ή οι διελεύσεις, είναι εξαιρετικά προβλέψιμες, καθώς οι πλανήτες περιφέρονται με το κανονικό τους μοτίβο. Αλλά γύρω από τα αστέρια λευκών νάνων, οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι οι διελεύσεις ήταν εξαιρετικά χαοτικές και ακανόνιστες.
Αυτό υποδηλώνει ότι η τύχη των σωμάτων που περιβάλλουν αστέρια λευκών νάνων είναι πιθανό να είναι καταστροφική και βίαιη. Οι πλανήτες, οι αστεροειδείς και τα φεγγάρια που πλησιάζουν τον πυκνό πυρήνα ενός λευκού νάνου διαλύονται καθώς η βαρύτητα τα τραβάει.
Τελικά, αυτά τα κομμάτια γίνονται σκόνη καθώς συγκρούονται μεταξύ τους. Αυτή η σκόνη συνεχίζει να περιφέρεται γύρω από το νεκρό αστέρι μέχρι να διασκορπιστεί τελικά στο σύμπαν.
Στο δικό μας ηλιακό σύστημα, αυτή θα είναι η μοίρα πολλών από τα εναπομείναντα σώματα που δεν θα καταστραφούν από τη διαστολή του ήλιου.
«Όσον αφορά το υπόλοιπο ηλιακό σύστημα, ορισμένοι από τους αστεροειδείς που βρίσκονται μεταξύ του Άρη και του Δία, και ίσως κάποιοι από τους δορυφόρους του Δία μπορεί να μετατοπιστούν και να ταξιδέψουν αρκετά κοντά στον λευκό νάνο ώστε να υποστούν τη διαδικασία διάλυσης που ερευνήσαμε» δήλωσε ο καθηγητής Gaensicke
Οι ερευνητές διαπίστωσαν παρόμοιες καταστροφικές στιγμές στην ιστορία των άστρων που μελέτησαν, με ένα άστρο να βιώνει ένα “μεγάλο καταστροφικό γεγονός” το 2010. Ωστόσο, η απρόβλεπτη φύση των συστημάτων λευκών νάνων έχει καταστήσει δύσκολη τη μελέτη τους.
«Το απλό γεγονός ότι μπορούμε να ανιχνεύσουμε τα συντρίμμια αστεροειδών, ίσως φεγγαριών ή ακόμη και πλανητών που περιφέρονται γύρω από έναν λευκό νάνο κάθε δύο ώρες είναι αρκετά εντυπωσιακό, αλλά η μελέτη μας δείχνει ότι η συμπεριφορά αυτών των συστημάτων μπορεί να εξελιχθεί γρήγορα. Η απρόβλεπτη φύση αυτών των διελεύσεων μπορεί να τρελάνει τους αστρονόμους – τη μια στιγμή είναι εκεί και την επόμενη εξαφανίζονται. Και αυτό δείχνει το χαοτικό περιβάλλον στο οποίο βρίσκονται» εξήγησε ο καθηγητής Gaensicke.