Πρόσφατη έρευνα για έναν αρχαίο ξύλινο κύκλο που αποκαλύφθηκε σε μια παραλία του Norfolk, γνωστό ως Seahenge, υποδηλώνει ότι δημιουργήθηκε κατά την Εποχή του Χαλκού ως απάντηση σε σοβαρή κλιματική επιδείνωση στο τέλος της τρίτης χιλιετίας π.Χ.
Ο Δρ. David Nance από το Πανεπιστήμιο του Aberdeen δημοσίευσε νέα ευρήματα στο GeoJournal για τον Holme I, έναν ξύλινο κύκλο 4.000 ετών που αποκαλύφθηκε από την μετατόπιση άμμου στην παραλία Holme-next-the-Sea, North Norfolk, Αγγλία, το 1998.
Tι είναι το Seahenge
Το Seahenge, που αποτελείται από έναν ανεστραμμένο κορμό δέντρου περιτριγυρισμένο από 55 στενά τοποθετημένους στύλους βελανιδιάς, κατασκευάστηκε αρχικά σε ένα αλμυρό έλος, μακριά από τη θάλασσα. Οι ειδικοί εκτιμούν ότι το ξύλο χρονολογείται την άνοιξη του 2049 π.Χ. Τοποθετημένο σε μια προστατευμένη περιοχή μακριά από τη θάλασσα από αμμόλοφους και λασπότοπους, ο βαλτότοπος δημιούργησε ένα στρώμα τύρφης που κάλυψε σταδιακά το ξύλο, προστατεύοντάς το από τη σήψη.
Ο Δρ. Nance εξέτασε επίσης τον Holme II, έναν δεύτερο παρακείμενο κύκλο που χρονολογείται την ίδια χρονιά, με κέντρο γύρω από δύο οριζόντια τοποθετημένους κορμούς δρυός. Ανέλυσε την αρχαιολογία και των δύο χώρων μαζί με κλιματικά και περιβαλλοντικά δεδομένα, αστρονομικές και βιολογικές ενδείξεις, τοπική λαογραφία και τοπωνυμία.
Προηγουμένως, είχε υποτεθεί ότι αυτές οι κατασκευές, τα μόνα γνωστά βρετανικά μνημεία που ανεγέρθηκαν μαζί, μπορεί να σηματοδοτούσαν το θάνατο ενός ατόμου ή χρησιμοποιούνταν για ταφές στον ουρανό, όπου οι νεκροί τοποθετούνταν μέσα για να τους κατασπαράξουν τα πουλιά.
Η σχέση του Seahenge με τον καιρό
Ωστόσο, ο Δρ. Nance προτείνει μια εναλλακτική εξήγηση: Το Seahenge και ο παρακείμενος ξύλινος κύκλος κατασκευάστηκαν κατά τη διάρκεια μιας εξαιρετικά κρύας περιόδου για τελετουργίες που αποσκοπούσαν στην παράταση του καλοκαιριού και τη διασφάλιση της επιστροφής του πιο ζεστού καιρού.
Ο Δρ. Nance εξηγεί ότι η χρονολόγηση των ξύλων του Seahenge δείχνει πως κόπηκαν την άνοιξη, και είναι πιθανό να ήταν ευθυγραμμισμένα με την ανατολή του ηλίου κατά το θερινό ηλιοστάσιο. «Γνωρίζουμε ότι η περίοδος που χτίστηκαν αυτές οι κατασκευές, πριν από 4.000 χρόνια, ήταν μια περίοδος παρατεταμένης μείωσης της ατμοσφαιρικής θερμοκρασίας, σκληρών χειμώνων και όψιμων ανοίξεων, θέτοντας αυτές τις πρώιμες παραθαλάσσιες κοινωνίες υπό πίεση.» προσθέτει.
Ο Δρ. Nance υποστηρίζει ότι αυτά τα μνημεία πιθανότατα προορίζονταν να τερματίσουν αυτή την υπαρξιακή απειλή, αλλά είχαν διαφορετικές λειτουργίες. Η ευθυγράμμιση του Seahenge με την ανατολή του ηλίου κατά το θερινό ηλιοστάσιο υποδηλώνει ότι ο σκοπός του ήταν να μιμηθεί το «μαντρί» που περιγράφεται στη λαογραφία για έναν κούκο χωρίς φτερά, με σκοπό να κρατήσει το πουλί να τραγουδάει και έτσι να παρατείνει το καλοκαίρι. Σύμφωνα με τη λαογραφία, ο κούκος, που συμβολίζει τη γονιμότητα, παραδοσιακά σταματούσε να τραγουδάει και επέστρεφε στον Άλλο Κόσμο κατά το θερινό ηλιοστάσιο, παίρνοντας μαζί του το καλοκαίρι.
Για τον Holme II, ο Nance αναφέρεται σε θρύλους για «ιερούς βασιλιάδες» στην Ιρλανδία της Εποχής του Σιδήρου και τη βόρεια Βρετανία, οι οποίοι θυσιάζονταν αν η κοινότητα πλήττονταν από δυστυχία, όπως συνέβη στο Holme-next-the-Sea, για να κατευναστεί η θεά Αφροδίτη και να αποκατασταθεί η αρμονία. Ενδείξεις δείχνουν ότι αυτοί οι βασιλιάδες θυσιάζονταν τελετουργικά κάθε οκτώ χρόνια στη Σαμχαίν (τώρα Halloween), ευθυγραμμισμένοι με τον οκταετή κύκλο της Αφροδίτης. Κατασκευές στον Holme II που πιστεύεται ότι στήριζαν ένα φέρετρο είναι προσανατολισμένες προς την ανατολή του ηλίου στη Σαμχαίν το 2049 π.Χ., όταν η Αφροδίτη ήταν ακόμα ορατή.
Ο Δρ. Nance καταλήγει στο συμπέρασμα ότι και τα δύο μνημεία είχαν διαφορετικές λειτουργίες και σχετικούς τελετουργικούς σκοπούς, αλλά μοιράζονταν μια κοινή πρόθεση: να τερματίσουν το εξαιρετικά ψυχρό κλίμα.
