Το έπος των ανθρώπων της Ερυθράς Θάλασσας (Red Sea Men), των πειρατών που επιχείρησαν πολύ μακριά από την Καραϊβική, εκτυλίσσεται ως μια ιστορία θαλάσσιας περιπέτειας που καθοδηγείται από το κυνήγι του πλούτου και την αλλαγή της γεωπολιτικής.
Η δίψα της Ευρώπης για ανατολικούς θησαυρούς οδήγησε τους Πορτογάλους και τους Ισπανούς εξερευνητές να χαράξουν νέους δρόμους προς την Ανατολή, καταφεύγοντας συχνά στη βία όταν η διπλωματία αποτύγχανε. Μέσα στις ταραγμένες θάλασσες του Ινδικού Ωκεανού, η πειρατεία έγινε μέσο επιβίωσης και ευκαιρίας για όσους τόλμησαν να αμφισβητήσουν την καθιερωμένη τάξη πραγμάτων.
Καθώς οι καταστολές στην Καραϊβική εντάθηκαν, οι πειρατές έριξαν το βλέμμα τους προς τα ανατολικά, παρασυρόμενοι από τις φήμες για αμύθητο πλούτο και νέους ορίζοντες.
Ο Γύρος των Πειρατών, που πρωτοστάτησαν οι Γάλλοι κουρσάροι, αναδείχθηκε σε μια παράνομη διαδρομή που διέκοπτε το εμπόριο της Ερυθράς Θάλασσας. Οι Άνδρες της Ερυθράς Θάλασσας κυνηγούσαν ένα ευρύ φάσμα πλοίων, από πανύψηλα πλοία της Ανατολικής Ινδίας μέχρι ευκίνητα χωριάτικα σκάφη. Σε αντίθεση με τους ομολόγους τους της Καραϊβικής, δεν είχαν μόνιμες βάσεις, γεγονός που επέβαλε την προσαρμογή και την καινοτομία στην επιδίωξη της λεηλασίας τους.
Επιχειρηματικές προσωπικότητες όπως ο Άνταμ Μπάλντριτζ δημιούργησαν φυλάκια, διευκολύνοντας την άνθηση της πειρατείας. Υποστηριζόμενοι από τους εμπόρους και τροφοδοτούμενοι από την υπόσχεση πλούτου, οι πειρατές αυτοί θόλωσαν τα όρια μεταξύ εμπορίου και εξαναγκασμού.
Μέσα σε ένα σκηνικό θρησκευτικού πάθους και γεωπολιτικής, η πειρατεία διαπλέκεται με τις δραστηριότητες των ιδιωτών και τις έννοιες της τιμωρίας. Καθώς οι Άνθρωποι της Ερυθράς Θάλασσας διέσχιζαν επικίνδυνα νερά, τα κατορθώματά τους τους απαθανάτισαν ως ήρωες και κακοποιούς της ανοιχτής θάλασσας.