Τι σκέφτεστε όταν ακούτε τις λέξεις περιπέτεια του Ιντιάνα Τζόουνς (Indiana Jones); Εδώ και περίπου 35 χρόνια -από την κυκλοφορία του κλασικού «The Last Crusade» (Η τελευταία σταυροφορία) το 1989– το να προσπαθεί κανείς να προσδιορίσει τι κάνει μια περιπέτεια του Indy να μοιάζει αυθεντική είναι ένα κάπως αμφιλεγόμενο ερώτημα.
Ενώ το “Βασίλειο του Κρυστάλλινου Κρανίου” του 2008 μετακίνησε το franchise προς την δεκαετία του 1950, ο «Δίσκος του Πεπρωμένου» του 2023 διαχώρισε τη χρονική διαφορά, δίνοντάς μας μια εκτεταμένη αναδρομή στο 1944, ενώ είναι κυρίως μια μελέτη χαρακτήρων που διαδραματίζεται το 1969.
Αλλά για τα πιο ιδανικά αποτελέσματα του Indy, ίσως είναι ακόμα καλύτερο αν ολόκληρη η περιπέτεια διαδραματίζεται στη δεκαετία του 1930 ή του 1940, με τον Dr. Jones να μοιάζει και να ακούγεται σαν να βρίσκεται ανάμεσα στα γεγονότα των τριών πρώτων ταινιών. Και με την κυκλοφορία ενός νέου τρέιλερ για το επερχόμενο παιχνίδι της Bethesda “Indiana Jones and the Great Circle”, φαίνεται ότι το franchise επιστρέφει στις ρίζες του σε ένα απροσδόκητο μέσο.
Indiana Jones and the Great Circle
Το «The Great Circle» διαδραματίζεται το 1937, ακριβώς μεταξύ των ταινιών «Οι κυνηγοί της χαμένης κιβωτού» και «Η τελευταία σταυροφορία» και συνδυάζει τον Indy με έναν νέο χαρακτήρα που ονομάζεται Gina Lombardi. Όπως αποκαλύπτεται στο νέο τρέιλερ, το πρωταρχικό μυστήριο αυτής της ιστορίας επικεντρώνεται σε διάφορα πνευματικά μέρη μεγάλης σημασίας – από το Βατικανό μέχρι τις Μεγάλες Πυραμίδες – που σχηματίζουν ένα είδος αόρατου κύκλου.
Ένας τρελός ονόματι Voss κυνηγάει αυτή τη δύναμη, και εναπόκειται στην Gina και τον Indy να τον σταματήσουν, ενώ τρέχουν να ξεκλειδώσουν τα μυστικά του κύκλου.
Ο Indy έχει τη φωνή του Troy Baker, αλλά μόλις και μετά βίας καταλαβαίνεις ότι δεν είναι ο Harrison Ford. Οι μυστικιστικές και θρησκευτικές προεκτάσεις της ιστορίας μοιάζουν επίσης πολύ ευθυγραμμισμένες με τον τόνο της ταινίας «Η τελευταία σταυροφορία»
Σύμφωνα με το inverse.com, αυτό μοιάζει αυθεντικά με τον Indy με έναν τρόπο που δεν το έκαναν ο «Δίσκος του Πεπρωμένου» και το «Βασίλειο του Κρυστάλλινου Κρανίου».
Το παιχνίδι θα είναι ένα first-person παιχνίδι περιπέτειας και το πρώτο παιχνίδι της Lucasfilm που δεν είναι Star Wars έπειτα από πάρα πολύ καιρό. Το “The Great Circle” εντάσσεται επίσης σε μια περήφανη και κάπως περίεργη παράδοση του franchise: τη στιγμή που ένα παιχνίδι ή ένα βιβλίο που συνδέεται με το franchise μοιάζει να έχει συλλάβει το συναίσθημα που κάποιες από τις ταινίες συνέχειας έκαναν λάθος.
Το 1992, μόλις τρία χρόνια μετά την «Τελευταία Σταυροφορία», η LucasArts κυκλοφόρησε το Indiana Jones and the Fate of Atlantis, ένα υπέροχο point-and-click παιχνίδι που αποτύπωσε το πνεύμα ενός αρχαιολογικού μυστηρίου και διπλασίασε την εγγενή ανοησία του franchise.
Αυτού του είδους η υπερβολική αλλά παραδόξως συγκρατημένη ευαισθησία μπορεί επίσης να βρεθεί σε μια σειρά βιβλίων της δεκαετίας του 1980 με τίτλο «Διάλεξε τη δική σου περιπέτεια» (Choose Your Own Adventure). Το πρώτο από αυτά τα βιβλία, το Indiana Jones and the Curse of Horror Island, που γράφτηκε από τον θρύλο του τρόμου R.L. Stine, πολύ πριν γίνει γνωστός με το Fear Street και το Goosebumps.
Αυτό που έχουν κοινό τα παλιά βιβλία του Indy και τα βιντεοπαιχνίδια 16-bit είναι ακριβώς αυτό που το The Great Circle παρουσιάζει στο πρώτο του τρέιλερ. Καμία από αυτές τις διαδραστικές περιπέτειες του Indy δεν προσπαθεί να αντικαταστήσει τις ταινίες ή να σας ξεγελάσει νομίζοντας ότι πρόκειται για μια νόμιμη ταινία.
Το τρέιλερ του The Great Circle έχει προφανώς καλύτερα γραφικά από ό,τι το Fate of Atlantis το 1992, αλλά είναι ωραίο που το gameplay εξακολουθεί να μοιάζει με παιχνίδι και όχι απλά με κάποια δοξασμένα cutscenes.
Ο Indiana Jones, σε οποιοδήποτε μέσο, είναι καλύτερος όταν δεν χρειάζεται να σκεφτείς πολύ για το ασαφές ιστορικό μυστήριο. Λειτουργεί καλύτερα όταν αισθάνεσαι ότι βρίσκεσαι ακριβώς εκεί με τον Indy, έτοιμος να συλληφθείς από τους κακούς ανά πάσα στιγμή. Έτσι, όταν ο Indy και η Gina διεισδύουν σε ένα παγωμένο πολεμικό πλοίο ψάχνοντας για στοιχεία, νιώθουμε σαν να βρισκόμαστε ξανά στη δεκαετία του ’80. Ή, μάλλον, στη νοσταλγική θολή εκδοχή της δεκαετίας του ’30 που δημιούργησαν ο George Lucas και ο Steven Spielberg πριν από 40 χρόνια.