Ο ερασιτέχνης κυνηγός απολιθωμάτων Έντι Τεμπλτον έχει μάθει να αναγνωρίζει όταν βρίσκεται κοντά σε μια σημαντική ανακάλυψη. Έχοντας εξερευνήσει τις όχθες των ποταμιών στο Μισισιπή από παιδί, έχει βρει ήδη εντυπωσιακά απολιθώματα εξαφανισμένων θηλαστικών, όπως μια γνάθο μαστόδοντα, πολυάριθμα οστά από έναν γιγαντιαίο συγγενή του αρμαντίλλου, και ακόμη και ένα οστό από πόδι σαρκοφάγου τίγρη. Ωστόσο, η τελευταία του ανακάλυψη ίσως είναι η πιο απροσδόκητη.
Ο Τεμπλτον, ενώ προχωρούσε μέσα σε ένα ρυάκι στην κομητεία Μάντισον στις 3 Αυγούστου, έπεσε πάνω σε έναν γιγαντιαίο χαυλιόδοντα που προεξείχε μερικώς από την όχθη του ποταμού. Οι συνθήκες δεν ήταν ευνοϊκές για αναζήτηση απολιθωμάτων, καθώς το νερό είχε μπλοκαριστεί και δεν υπήρχαν εκτεθειμένα χαλίκια, οπότε ο Τεμπλτον δεν περίμενε να κάνει κάποια σημαντική ανακάλυψη εκείνη την ημέρα. Ωστόσο, η εύρεση του χαυλιόδοντα μήκους 2,1 μέτρων και η κοινοποίησή του στον Τζορτζ Φίλιπς, επιμελητή παλαιοντολογίας στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Μισισιπή, τον διέψευσαν.
Ο πρώτος χαυλιόδοντας Κολομβιανού μαμούθ στο Μισισιπή
Ο Φίλιπς επιβεβαίωσε ότι ο χαυλιόδοντας ανήκει σε Κολομβιανό μαμούθ, έναν μακρινό συγγενή του μαλλιαρού μαμούθ. Τα Κολομβιανά μαμούθ ζούσαν κατά το τέλος της Πλειστοκαίνου Εποχής, καθιστώντας το απολίθωμα αυτό ηλικίας από περίπου 11.700 έως 75.000 ετών.
Πριν από την ανακάλυψη του Τεμπλτον, μόνο μεμονωμένα δόντια του Κολομβιανού μαμούθ είχαν ανασκαφεί στο Μισισιπή, καθιστώντας αυτό το εύρημα πρωτοφανές για την περιοχή και προσφέροντας ένα «σπάνιο παράθυρο» στα γιγαντιαία θηλαστικά της Εποχής των Παγετώνων που κάποτε περιπλανιόνταν εκεί.
Ιστορική σημασία της ανακάλυψης
Ο χαυλιόδοντας αυτός, με το ιδιαίτερο καμπύλο σχήμα του, διαφοροποιείται από τους χαυλιόδοντες των συνηθισμένων μαστόδοντων, οι οποίοι δεν καμπυλώνονται τόσο πολύ. Ολόκληρος ο χαυλιόδοντας είναι ιδιαίτερα σπάνιος, δεδομένου ότι οι περισσότεροι απολιθωμένοι χαυλιόδοντες συνήθως διασπώνται ή βρίσκονται σε θραύσματα.
Κατά την ανασκαφή, οι επιστήμονες κάλυψαν τα εκτεθειμένα τμήματα με γύψο για να διατηρήσουν το απολίθωμα, το οποίο είναι επιρρεπές στη διάσπαση όταν βγαίνει από τα υγρά στρώματα όπου βρέθηκε. Ο χαυλιόδοντας, που ζυγίζει 272 κιλά με την προστατευτική του επίστρωση, βρίσκεται αυτή τη στιγμή στο μουσείο, όπου οι ειδικοί θα τον παρακολουθούν στενά καθώς στεγνώνει και θα τον συντηρήσουν για να διατηρηθεί.