Το να φοράτε σιδεράκια για να ισιώσουν τα δόντια σας είναι αρκετά συνηθισμένο στη σύγχρονη εποχή, αλλά οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι οι πρόγονοί μας κάποτε είχαν τέλεια ίσια λευκά δόντια.
Όπως αναφέρει η Αμερικανική Ένωση Ορθοδοντικής (AAO), περίπου 3,5 εκατομμύρια Αμερικανοί θα φορέσουν σιδεράκια κάποια στιγμή στη ζωή τους. Γνωρίζατε όμως ότι πριν εφευρεθούν τα σύγχρονα σιδεράκια το 1819, οι πρόγονοί μας απλώς δεν τα είχαν ανάγκη;
Σύμφωνα με το αρχείο απολιθωμάτων και τον Ted Educator G. Richard Scott, οι αρχαίοι άνθρωποι είχαν συνήθως απόλυτα ίσια δόντια, με μια σειρά από τρίτους γομφίους.
Τι άλλαξε λοιπόν; Λοιπόν, οι γεωργικές εξελίξεις, όπως το μαγείρεμα, η γεωργία και η άλεση, απομάκρυναν το άγχος από τα στόματά μας και τα απάλλαξαν από τα καθήκοντα κονιορτοποίησης.
Επομένως, όσο περισσότερο οι άνθρωποι άρχισαν να βασίζονται στις τεχνολογικές καινοτομίες και τη γεωργία, τόσο πιο αδύναμα γίνονταν τα σαγόνια μας. Ο Scott ισχυρίζεται ότι καθώς η τεχνολογία εξελισσόταν, το στράβωμα των δοντιών και οι μικρότερες γνάθοι γίνονταν πιο συνηθισμένες στους ανθρώπους και στους προγόνους μας.
«Μέσα σε μια σχετικά σύντομη περίοδο, σε ορισμένους ανθρώπινους πληθυσμούς παρατηρήθηκε μείωση του μεγέθους των οστών της γνάθου, ενώ τα δόντια παρέμειναν περίπου στο ίδιο μέγεθος», εξήγησε στο TED-Ed. «Αυτό σημαίνει ότι έμειναν να ανταγωνίζονται για τον περιορισμένο χώρο».
Οι μελέτες
Επιστήμονες από το University College του Δουβλίνου έθεσαν την ίδια θεωρία σε δοκιμασία το 2015. Κατά τη διάρκεια της μελέτης, που δημοσιεύθηκε στο PLOS One, οι ειδικοί ανέλυσαν τις κάτω γνάθους 292 αρχαιολογικών σκελετών από το Λεβάντε, την Ανατολία και την Ευρώπη.
Από αυτά τα κρανία, ηλικίας μεταξύ 28.000-6.000 ετών, οι ερευνητές ανακάλυψαν μια θετική συσχέτιση μεταξύ της μείωσης του μεγέθους των γνάθων και της εμφάνισης της γεωργίας.
Μιλώντας τότε για τα ευρήματα, ο καθηγητής Ron Pinhasi από τη Σχολή Αρχαιολογίας και το Ινστιτούτο Γης του University College του Δουβλίνου δήλωσε: «Η ανάλυσή μας δείχνει ότι οι κάτω γνάθοι των πρώτων γεωργών του κόσμου στο Λεβάντε, δεν είναι απλώς μικρότερες εκδοχές εκείνων των προηγούμενων κυνηγών-συλλεκτών, αλλά ότι η κάτω γνάθος υπέστη μια σύνθετη σειρά αλλαγών στο σχήμα που αντιστοιχούν στη μετάβαση στη γεωργία».
«Τα ευρήματά μας δείχνουν ότι οι πληθυσμοί των κυνηγών-συλλεκτών έχουν μια σχεδόν “τέλεια αρμονία” μεταξύ των κάτω γνάθων και των δοντιών τους. Αλλά αυτή η αρμονία αρχίζει να εξασθενεί όταν εξετάζουμε τις κάτω γνάθους και τα δόντια των πρώτων γεωργών» συνέχισε.
Η υπόθεση αυτή αποδείχθηκε περαιτέρω όταν μια μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο Proceedings of the National Academy of Sciences, υπέδειξε ότι τα ανθρώπινα οστά έγιναν πιο αδύναμα όταν οι άνθρωποι άρχισαν να υιοθετούν εύκολα τη γεωργία.
«Οι σύγχρονοι ανθρώπινοι σκελετοί έχουν μετατοπιστεί αρκετά πρόσφατα προς ελαφρύτερα -πιο εύθραυστα, αν θέλετε- σώματα. Ξεκίνησε όταν υιοθετήσαμε τη γεωργία. Η διατροφή μας άλλαξε. Τα επίπεδα δραστηριότητάς μας άλλαξαν», δήλωσε η Habiba Chirchir, ανθρωπολόγος στο Πρόγραμμα Ανθρώπινης Προέλευσης του Smithsonian.