Στον ζωικό βασίλειο, η αναζήτηση τροφής μπορεί να είναι ένας από τους μεγαλύτερους αγώνες της ζωής. Είτε κυνηγώντας το θήραμα, είτε στήνοντας προσεκτικά παγίδες, είτε παραμονεύοντας, τα πλάσματα της Γης έχουν επινοήσει πολλούς τρόπους για να βρουν το δείπνο τους.
Τώρα, μια έρευνα που δημοσιεύεται στο Scientific Reports, εξέτασε προσεκτικά τους γενειοφόρους καπουτσίνους και διαπίστωσε ότι έχουν αρχίσει να χρησιμοποιούν εργαλεία για να αποκτήσουν πρόσβαση σε κάποια νόστιμα υπόγεια σνακ.
Οι γενειοφόροι καπουτσίνοι (Sapajus libidinosus) στο Εθνικό Πάρκο Ubajara της Βραζιλίας παρατηρήθηκαν να χρησιμοποιούν τόσο τα χέρια τους όσο και τεχνικές σκαψίματος με πέτρες για να αποκτήσουν πρόσβαση σε δύο είδη τροφής: αράχνες (Trapdoor spiders) και υπόγεια αποθηκευτικά όργανα (USOs).
Προηγούμενες έρευνες έχουν δείξει ότι το σκάψιμο με πέτρες χρησιμοποιείται σε έναν πληθυσμό καπουτσίνων που ζει σε ένα ξηρό βιότοπο σαβάνας, ενώ αυτός ο πληθυσμός ζει σε μια πολύ πιο υγρή περιοχή. Οι αρσενικοί καπουτσίνοι εθεάθησαν επίσης να χρησιμοποιούν ραβδιά και πέτρες για να πιάσουν τις αράχνες. Αυτοί οι πίθηκοι είναι ήδη γνωστό ότι χρησιμοποιούν σφυρόπετρες για να σπάσουν καρύδια φοίνικα.
Η ομάδα παρακολούθησε μια ομάδα 31 πιθήκων για 21 μήνες. Κατέγραψαν 214 στιγμές σκαψίματος με ή χωρίς εργαλεία. Οι πίθηκοι έβγαζαν τακτικά USOs, οι οποίες είναι κονδυλώδεις ρίζες που στη συνέχεια αποφλοιώνονται και τρώγονται. Αυτές ανασκάπτονταν στο 49% των περιπτώσεων, ενώ τα λαγούμια των αραχνών αποτελούσαν το 19% των ανασκαφών.
Στις μισές περίπου περιπτώσεις όπου οι πίθηκοι εθεάθησαν να σκάβουν, το έκαναν με λίθινα εργαλεία. Η τεχνική του “σκάψιμο με πέτρα” περιελάμβανε το χτύπημα της πέτρας από τους πιθήκους στο έδαφος για να το χαλαρώσουν, βοηθώντας τους είτε να βγάλουν τα USOs είτε να συντομεύσουν τα λαγούμια των αραχνών.
Τα πέτρινα σκαπτικά εργαλεία χρησιμοποιούνταν συχνότερα όταν έσκαβαν στους λόφους σε σύγκριση με τις όχθες των ποταμών. Τα πέτρινα εργαλεία ήταν επίσης πολύ πιο πιθανό να χρησιμοποιούνται από αρσενικούς πιθήκους
Εργαλεία με κλαδιά παρατηρήθηκαν μόνο σε αρσενικούς ενήλικες και υποεφηβικούς αρσενικούς καπουτσίνους. Χρησιμοποιήθηκαν περισσότερο στις όχθες του ποταμού παρά στους λόφους και εθεάθησαν να χρησιμοποιούνται 40 φορές. Σχεδόν στις μισές από αυτές τις περιπτώσεις οι πίθηκοι είδαν να χρησιμοποιούν περισσότερα από ένα κλαδιά.
Συνολικά, χρησιμοποιήθηκαν τέσσερις τεχνικές για τη σύλληψη και την κατανάλωση των αραχνών παγίδων. Αυτές περιλάμβαναν το σκάψιμο μόνο με τα χέρια και το σκάψιμο με πέτρα, καθώς και το ψάξιμο με κλαδί. Η τελευταία τεχνική είναι ένας συνδυασμός γνωστός ως “πέτρα-ξυλάκι”, σύμφωνα με τον οποίο οι πίθηκοι χρησιμοποιούσαν τόσο πέτρες όσο και ξύλα για να βγάλουν την αράχνη και το τελευταίο εργαλείο που χρησιμοποιούσαν ήταν πάντα το ξύλο.
Η ομάδα διαπίστωσε ότι η χρήση των εργαλείων δεν αύξησε τη συνολική επιτυχία της απόκτησης είτε USOs είτε μιας αράχνης. Υποστηρίζουν ότι η χρήση διαφορετικών εργαλείων θα μπορούσε να σχετίζεται με τις συνθήκες του εδάφους ή να κάνει τον χρόνο αναζήτησης υπόγειας τροφής μικρότερο.