Ένα προϊστορικό πλάσμα εγκλωβισμένο σε στάχτη ανακαλύφθηκε και έχει ένα παρατσούκλι που ταιριάζει στην ταφή του.
Οι επιστήμονες αποκάλυψαν ένα καλούπι από μια βουνοκορφή στο Μαρόκο, βρίσκοντας το πιο παρθένο δείγμα ενός τριλοβίτη που ονόμασαν “Πομπηία”.
Το πλάσμα απολιθώθηκε αμέσως από την καυτή στάχτη στο θαλασσινό νερό ενός κοντινού ηφαιστείου – παρόμοια με την τύχη εκείνων στην Πομπηία κατά την έκρηξη του Βεζούβιου το 76 μ.Χ..
Το καλύτερο δείγμα τριλοβίτη που έχει βρεθεί ποτέ
Ενώ έχουν ανακαλυφθεί περισσότερα από 20.000 είδη τριλοβίτη, οι επιστήμονες έχουν βρει μόνο μαλακούς ιστούς. Ωστόσο η τελευταία ανακάλυψη περιελάμβανε τα πάντα, από τον πεπτικό σωλήνα μέχρι δομές που μοιάζουν με τρίχες.
«Μελετώ τριλοβίτες εδώ και σχεδόν 40 χρόνια, αλλά ποτέ δεν ένιωσα ότι έβλεπα ζωντανά ζώα όσο με αυτό εδώ», δήλωσε ο παλαιοντολόγος στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας, δρ Greg Edgecombe.
«Έχω δει πολλά μαλακά ανατομικά στοιχεία τριλοβιτών, αλλά η τρισδιάστατη διατήρηση εδώ είναι πραγματικά εκπληκτική. Ένα απροσδόκητο αποτέλεσμα της εργασίας μας είναι η ανακάλυψη ότι η ηφαιστειακή τέφρα σε ρηχά θαλάσσια περιβάλλοντα θα μπορούσε να αποτελέσει μποναμά για εξαιρετική διατήρηση απολιθωμάτων» συνέχισε ο Δρ Edgecombe.
Πού βρέθηκε ο απολιθωμένος τριλοβίτης
Το καλούπι της τέφρας συλλέχθηκε στον Υψηλό Άτλαντα (High Atlas), την υψηλότερη κορυφή μιας οροσειράς ύψους 1.153 ποδιών στο κεντρικό Μαρόκο.
Προηγούμενες εργασίες έχουν αποκαλύψει ένα θησαυρό θαλάσσιων απολιθωμάτων που χρονολογούνται πριν από 110 εκατομμύρια χρόνια, γεγονός που καθιστά την τελευταία ανακάλυψη τόσο ξεχωριστή.
Η τέφρα διατήρησε ολόκληρο το σώμα του τριλοβίτη και γέμισε τον πεπτικό του σωλήνα, επιτρέποντας στους ερευνητές να το αναλύσουν για πρώτη φορά. Ακόμα και μικρά “κελύφη λυχνιών” που ήταν προσκολλημένα στον εξωσκελετό των τριλοβιτών παρέμειναν προσκολλημένα με σαρκώδη στελέχη, όπως ήταν στη ζωή.
Ο επικεφαλής συγγραφέας, καθηγητής Abderrazak El Albani, δήλωσε: «Ως επιστήμονας που έχει ασχοληθεί με απολιθώματα από διαφορετικές ηλικίες και τοποθεσίες, η ανακάλυψη απολιθωμάτων σε μια τόσο αξιοσημείωτη κατάσταση διατήρησης μέσα σε ένα ηφαιστειακό περιβάλλον ήταν μια βαθιά συναρπαστική εμπειρία για μένα».
«Νομίζω ότι οι πυροκλαστικές αποθέσεις θα πρέπει να αποτελέσουν νέους στόχους μελέτης, δεδομένης της εξαιρετικής δυνατότητάς τους να παγιδεύουν και να διατηρούν βιολογικά κατάλοιπα, συμπεριλαμβανομένων των ευαίσθητων μαλακών ιστών. Τα ευρήματα αυτά αναμένεται να οδηγήσουν σε σημαντικές ανακαλύψεις σχετικά με την εξέλιξη της ζωής στον πλανήτη μας, τη Γη» πρόσθεσε.
Χρησιμοποιώντας αξονική τομογραφία και υπολογιστική μοντελοποίηση εικονικών τομών ακτίνων Χ, οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι οι απολήξεις που βρέθηκαν στην άκρη του στόματος είχαν καμπύλες βάσεις που έμοιαζαν με κουτάλι, αλλά ήταν τόσο μικρά που δεν είχαν εντοπιστεί σε λιγότερο τέλεια διατηρημένα απολιθώματα.
Μάλιστα, μέχρι πρότινος θεωρούνταν ότι οι τριλοβίτες είχαν τρία ζεύγη απολήξεων στο κεφάλι πίσω από τις μακριές κεραίες τους, αλλά και τα δύο μαροκινά είδη της παρούσας μελέτης έδειξαν ότι υπήρχαν τέσσερα ζεύγη.
Ένας σαρκώδης λοβός που καλύπτει το στόμα, που ονομάζεται χείλος, τεκμηριώθηκε για πρώτη φορά στους τριλοβίτες.
Ο συν-συγγραφέας Harry Berks, από το Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ, δήλωσε: «Τα αποτελέσματα αποκάλυψαν με εξαιρετική λεπτομέρεια μια ομαδοποίηση εξειδικευμένων ζευγών ποδιών γύρω από το στόμα, δίνοντάς μας μια σαφέστερη εικόνα για το πώς τρέφονταν οι τριλοβίτες. Διαπιστώθηκε ότι οι απολήξεις του κεφαλιού και του σώματος διέθεταν μια προς τα μέσα στραμμένη μπαταρία πυκνών αγκαθιών, όπως αυτά των σημερινών πεταλοειδών καβουριών».