Η Παρθική Μπαταρία πιστεύεται ότι είναι περίπου 2.000 ετών (από την Παρθική περίοδο, περίπου από το 250 π.Χ. έως το 250 μ.Χ.). Καθ’ όλη τη διάρκεια της ιστορίας, υπήρξαν πολλές στιγμές «εύρηκα» και πρωτοποριακές εφευρέσεις που διαμόρφωσαν τη σύγχρονη ζωή μας. Ο ηλεκτρισμός είναι μία από τις πιο επαναστατικές ανακαλύψεις στην ιστορία, ανάμεσα σε πολλές άλλες.
Με την πάροδο των αιώνων, αρκετοί επιστήμονες και εφευρέτες ξεχώρισαν για τη συνεισφορά τους στον τομέα του ηλεκτρισμού. Ωστόσο, υπάρχουν και εντυπωσιακές ανακαλύψεις των οποίων ο εφευρέτης είναι άγνωστος και είναι σχεδόν 2.000 ετών.
Πότε και πού ανακαλύφθηκε η Παρθική μπαταρία
Το 1936, κατά την κατασκευή σιδηροδρόμου κοντά στη Βαγδάτη (κάποτε τμήμα της κραταιάς Παρθικής Αυτοκρατορίας του Ιράν, περίπου από το 250 π.Χ. έως το 250 μ.Χ.), εργάτες ανακάλυψαν αυτό που φαινόταν να είναι μια αρχαία μπαταρία, γνωστή σήμερα ως Παρθική Μπαταρία.
Το δοχείο βρέθηκε στο Khujut Rabu, λίγο έξω από τη Βαγδάτη και εκτιμάται ότι είναι περίπου 2.000 ετών. Αποτελείται από ένα πήλινο βάζο γεμάτο με διάλυμα ξυδιού, που περιέχει μια σιδερένια ράβδο επενδυμένη με κομμάτι χαλκού που έχει τυλιχτεί σε σχήμα κυλίνδρου. Είναι δηλαδή σαν ένας χάλκινος σωλήνας. Αξιοσημείωτο είναι ότι αυτή η διάταξη παράγει περίπου 1,1 έως 2,0 volt ηλεκτρικής ενέργειας.
Το 1938, ο Γερμανός αρχαιολόγος Wilhelm Konig έδωσε την πρώτη περιγραφή του βάζου-δοχείου, επισημαίνοντας ότι έμοιαζε με ηλεκτρική μπαταρία. Ο Αμερικανός επιστήμονας Willard F. M. Gray αργότερα ανακατασκεύασε τη συσκευή, επιβεβαιώνοντας τις ηλεκτροχημικές της δυνατότητες όταν την γέμισε με ηλεκτρολύτη όπως ο χυμός σταφυλιού, παρά το γεγονός ότι ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος εμπόδισε την περαιτέρω ερεύνα.
Οι θεωρίες για τις χρήσεις του δοχείου-μπαταρία
Οι μελετητές συνεχίζουν να συζητούν για την πραγματική λειτουργία αυτών των δοχείων. Ενώ κάποιοι υποστηρίζουν τη χρήση τους ως μπαταρίες, άλλοι είναι επιφυλακτικοί, προκαλώντας ερωτήματα σχετικά με την προέλευσή τους και τον πραγματικό σκοπό τους. Αν όμως ήταν μπαταρίες, ποιος τις κατασκεύασε και για ποιο σκοπό χρησιμοποιήθηκαν;
Δυστυχώς, δεν υπάρχουν γραπτές αναφορές σχετικά με την ακριβή λειτουργία του δοχείου, λόγω της καταστροφής Ιρανικών λογοτεχνικών πηγών και βιβλιοθηκών από τους Άραβες κατά την εισβολή τους στα Ιρανικά εδάφη τον 7ο αιώνα μ.Χ.
Παρόλο που δεν υπάρχουν γραπτές αναφορές για την ακριβή λειτουργία του βάζου, η επικρατέστερη άποψη είναι ότι επρόκειτο για ένα είδος μπαταρίας. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι οι μπαταρίες (εφόσον αυτή είναι η σωστή τους λειτουργία) χρησιμοποιούνταν για την επιμετάλλωση αντικειμένων, δηλαδή για την επικάλυψη της επιφάνειας ενός μετάλλου (χρυσός) με ένα άλλο (ασήμι), μια μέθοδος που εφαρμόζεται ακόμα και σήμερα στο Ιράν.
Η ανακάλυψη αυτή αμφισβητεί τις αποδεκτές θεωρίες, υπονοώντας ότι η ιδέα της μπαταρίας μπορεί να υπήρχε πολύ πριν από την εφεύρεση του διάσημου επιστήμονα Αλεσάντρο Βόλτα.
Ο ηλεκτρισμός στην Αρχαία Αίγυπτο
Ανατρέχοντας σε μερικές από τις καθοριστικές στιγμές στην ανάπτυξη του ηλεκτρισμού και της ενέργειας, η πρώτη από αυτές ήταν αναμφίβολα όταν οι αρχαίοι Αιγύπτιοι (2750 π.Χ.) κατέγραψαν για πρώτη φορά τον ηλεκτρισμό με τη μορφή ηλεκτρικών ψαριών.
Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι ονόμαζαν τα ηλεκτρικά γατόψαρα «βροντές του Νείλου». Αυτό προκάλεσε τον θαυμασμό του κόσμου αλλά και ίντριγκες επί χιλιάδες χρόνια, συμπεριλαμβανομένης της διεξαγωγής και της τεκμηρίωσης χονδροειδών πειραμάτων, όπως το να αγγίζεις τα ψάρια με σιδερένια ράβδο για την πρόκληση ηλεκτρικών κραδασμών.
Ο Θαλής ο Μιλήσιος ανακάλυψε το 500 π.Χ. ότι το τρίψιμο ελαφρών υλικών όπως η γούνα ή τα φτερά σε κεχριμπάρι μπορούσε να παράγει στατικό ηλεκτρισμό. Μέχρι την ουσιαστική ανακάλυψη του στατικού ηλεκτρισμού από τον Γουίλιαμ Γκίλμπερτ το 1600 μ.Χ., αυτό το στατικό φαινόμενο παρέμεινε άγνωστο για σχεδόν 2.000 χρόνια.
Τελικά ποιος ξέρει! Εάν αυτά τα βάζα ήταν πράγματι «μπαταρίες» με τη σύγχρονη έννοια, τότε η εφεύρεση της σύγχρονης μπαταρίας από τον Κόμη Αλεσσάντρο Βόλτα μπορεί να είχε προηγηθεί κατά 1.600 χρόνια ή και περισσότερο.
