Μίας νέα θεωρία συνωμοσίας έκανε κάνει τις τελευταίες ημέρες την εμφάνισή της στο Διαδίκτυο. Σύμφωνα με αυτήν, το ηλιακό σύστημα έχει έναν δεύτερο ήλιο, που κρύβεται πίσω από τον πραγματικό μας ήλιο.
Η θεωρία συνωμοσίας δημοσιεύτηκε στην ομάδα του Facebook «Nibiru Followers Anonymous». Η «απόδειξη» των συνωμοσιολόγων είναι μια ομίχλη φωτός που παρατηρείται μερικές φορές γύρω από τον Ήλιο. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για το αποτέλεσμα ατμοσφαιρικών φαινομένων γνωστών ως «φωτοστέφανα του ήλιου».
«Το φωτοστέφανο είναι ένας δακτύλιος ή ένα φως που σχηματίζεται γύρω από τον Ήλιο ή τη Σελήνη, καθώς το φως του Ήλιου ή της Σελήνης διαθλάται από τους κρυστάλλους πάγου που υπάρχουν σε ένα λεπτό πέπλο σύννεφων cirrus», εξηγεί η Εθνική Μετεωρολογική Υπηρεσία. «Το φωτοστέφανο συνήθως φαίνεται ως ένας φωτεινός, λευκός δακτύλιος, αν και μερικές φορές μπορεί να έχει χρώμα».
Όσο ανόητη κι αν είναι η θεωρία συνωμοσίας, υπάρχουν και πιο ανόητες εκδοχές. Το 2016, ο αστρονόμος Paul Cox μετέδιδε σε ζωντανή ροή μια διέλευση του Ερμή από τον Ήλιο όταν εμφανίστηκε στην οθόνη μια σφαίρα, πιθανότατα ένα οπτικό σφάλμα.
«Μπορεί να αναρωτιέστε, τι είναι αυτό το μεγάλο στρογγυλό πράγμα στα δεξιά του Ήλιου; Λοιπόν, αυτό είναι ο δεύτερος ήλιος μας. Δεν ξέρω αν γνωρίζατε ότι έχουμε έναν δεύτερο ήλιο», δήλωσε ο Κοξ. «Αλλά είναι εκεί. Κανονικά είναι κρυμμένος από την οπτική επαφή. Η NASA και άλλοι οργανισμοί συνήθως κρύβουν αυτά τα πράγματα από εμάς».
Αν και ήταν ένα αστείο, οι συνωμοσιολόγοι το εκμεταλλεύτηκαν ως απόδειξη της ύπαρξης του δεύτερου ήλιου.
Αν υπήρχε όντως ένας δεύτερος ήλιος στο ηλιακό μας σύστημα, θα το γνωρίζατε. Οι αστρονόμοι μελετούν τις τροχιές των πλανητών εδώ και εκατοντάδες χρόνια και έχουν δημιουργήσει ένα μοντέλο γι’ αυτό. Παρατηρούνται μικρές διαταραχές στις τροχιές τους και έχουν χρησιμοποιηθεί για να ανακαλύψουν άλλους πλανήτες που επηρεάζουν τις τροχιές τους μέσω της βαρύτητάς τους.
Σε αντίθεση με τη Σελήνη, η οποία είναι παλίρροια κλειδωμένη με τη Γη, ο Ήλιος περιστρέφεται κάθε 27 ημέρες, πράγμα που σημαίνει ότι τον βλέπουμε ολόκληρο στη διάρκεια ενός μήνα. Ένας δεύτερος ήλιος θα έπρεπε να περιφέρεται γύρω από τον πραγματικό πραγματικό ήλιο με τη σωστή ακριβώς ταχύτητα ώστε να μην είναι ποτέ ορατός από τη Γη καθώς περιφέρεται, και ακόμη και τότε τα διαστημόπλοια που έχουν σταλεί στο ηλιακό σύστημα θα τον έβλεπαν από διαφορετικά σημεία θέασης.