Σαν κεραυνός εν αίθρια έσκασε η είδηση στον αρχαιολογικό αλλά και μαθηματικό κόσμο, με την ανακάλυψη ενός Βαβυλωνιακού λίθου από το 1770π. χ. Σε αυτόν τον λίθο είναι σκαλισμένο το πυθαγόρειο θεώρημα σαν λύση του μήκους μιας διαγώνιου μέσα σε ένα ορθογώνιο.Ο Πυθαγόρας, όμως, γεννήθηκε αργότερα, το 570 π. χ.
Το συμπέρασμα είναι ακλόνητο. «Οι Βαβυλώνιοι γνώριζαν τη σχέση μεταξύ του μήκους της διαγωνίου ενός τετραγώνου και της πλευράς του», γράφει ο μαθηματικός Bruce Ratner σε μια εργασία σχετικά με το θέμα. «Αυτός ήταν πιθανώς ο πρώτος αριθμός που ήταν γνωστός ότι είναι παράλογος. Ωστόσο, αυτό με τη σειρά του σημαίνει ότι ήταν εξοικειωμένοι με το Πυθαγόρειο Θεώρημα – ή, τουλάχιστον, με την ειδική περίπτωση του για τη διαγώνιο ενός τετραγώνου (δ2 = α2 + α2 = 2α2) – περισσότερα από χίλια χρόνια πριν από τον μεγάλο σοφό από τον οποίο πήρε το όνομα του».
Επομένως, με την ανακάλυψη αυτή, γεννάται το ερώτημα για το αν όντως ο Πυθαγόρας είναι αυτός που βρήκε το συγκεκριμένο θεώρημα. Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει καμιά γραφή αυτούσια από τα χέρια του Πυθαγόρα. Τα μόνα πράγματα που έχουν διασωθεί είναι από τους συνεχιστές του και τους μαθητές του. Όποτε είναι πολύ πιθανό το συγκεκριμένο θεώρημα να μην το βρήκε ο Πυθαγόρας, αλλά να έγινε παγκοσμίως γνωστό από τους συνεχιστές της σχολής του.
Οι Βαβυλώνιοι ήταν γνωστοί για τις τεράστιες γνώσεις τους σε πολλές επιστήμες. Με τη βοήθεια των αρχαιολόγων έρχονται στην επιφάνεια όλο και πιο πολλές εκπλήξεις για τον σπουδαίο λαό της Μεσοποταμίας.