Στην γη, που σήμερα είναι το Καζακστάν, υπήρξαν ποικίλες πολιτισμικές κοινότητες κατά τη διάρκεια της Εποχής του Χαλκού, όπως οι Σρούμπνα, Αφανασέβο και Αντρόνοβο, ενώ φιλοξένησε επίσης τους Ούννους, τους Τούρκους και διάφορους Χάν.
Και όλα αυτά πριν το Καζακστάν γίνει μέρος της Ρωσικής Αυτοκρατορίας και της Σοβιετικής Ένωσης, κερδίζοντας την ανεξαρτησία του μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ τη δεκαετία του 1990.
Το Καζακστάν, λόγω της γεωγραφικής του θέσης, είναι επίσης ένα από τα πιο πλούσια αρχαιολογικά μέρη στη Γη – και μια νέα ανακάλυψη από πυροσβέστες αποδεικνύει ξανά αυτό το γεγονός.
Η ανακάλυψη του αρχαίου προσώπου
Κατά την περιπολία τους στην περιοχή Σαντικτάου, 200 μίλια βόρεια από την πρωτεύουσα Αστάνα (γνωστή και ως Νουρ-Σουλτάν), οι Νουρσουλτάν Άσχεντοφ και Αχμέτ Ζαρίποφ, δύο υπάλληλοι της πυροσβεστικής υπηρεσίας της περιοχής, ανακάλυψαν ένα αυστηρό πρόσωπο σκαλισμένο σε έναν γιγάντιο βράχο από γρανίτη.
Σύμφωνα με τοπικά μέσα, το τμήμα επικοινώνησε άμεσα με το Υπουργείο Καταστάσεων Έκτακτης Ανάγκης της χώρας καθώς και με το τοπικό μουσείο.
Η ανακάλυψη του προσώπου
Το πρόσωπο έχει μήκος περίπου 26 εκατοστά και πλάτος 20 εκατοστά. Κάποιοι αρχαιολόγοι θεωρούν ότι το σκαλισμένο πρόσωπο πιθανώς να ήταν μέρος ενός τελετουργικού συγκροτήματος.
«Το πρόσωπο είναι σαφώς ορατό», είπε ο Σέργεϊ Γιαργκίν, επιστήμονας στο Ινστιτούτο Αρχαιολογίας Άλκεϊ Μαργκουλάν, στο περιοδικό Archaeology Magazine, «με μεγάλα μάτια, μια μακριά ευθεία μύτη και προεξέχοντα χείλη. Η καζακική αρχαιολογία όχι μόνο εμπλουτίζει τον επιστημονικό κόσμο με τις εντυπωσιακές ανακαλύψεις της, αλλά αποκαλύπτει επίσης τα κύρια στάδια της αρχαίας και μεσαιωνικής ανάπτυξης της κοινωνίας του Καζακστάν».
Μυστήριο για την ηλικία και την κουλτούρα του σκαλίσματος
Ωστόσο, το να προσδιοριστεί πότε χρησιμοποιήθηκε αυτό το πρόσωπο για τέτοιους τελετουργικούς σκοπούς είναι λίγο πιο περίπλοκο.
Σύμφωνα με τον Γιαργκίν, παρόμοιες χαράξεις έχουν βρεθεί σε χώρους της Εποχής του Χαλκού σε όλη την Κεντρική Ασία και τη Δυτική Ευρώπη, αλλά το σκαλιστό πρόσωπο μοιάζει επίσης έντονα με άλλους τύπους εικονογραφίας που έχουν βρεθεί σε χώρους της Εποχής του Σιδήρου στη νότια Σιβηρία ή ακόμη και σε μεσαιωνικούς τουρκικούς πολιτισμούς.
Οι εξελίξεις στην αρχαιολογική έρευνα
Η ομάδα που ερευνά το σκαλιστό πρόσωπο πιθανότατα θα χρειαστεί περισσότερο χρόνο για να προσδιορίσει την ηλικία του και ποια κουλτούρα μπορεί να δημιούργησε αυτό το εντυπωσιακό και σοβαρό σκαλιστό έργο.
Αυτή η ανακάλυψη είναι μόνο μία από τις πολλές που έχουν γίνει πρόσφατα στη χώρα, όπως αναφέρει η Astana Times. Αρχαιολόγοι ανέσυραν μια σειρά από αντικείμενα στην βορειοδυτική περιοχή Παβλοντάρ, όπως θραύσματα κεραμικών, μαγειρικά σκεύη και έναν αιχμηρό λίθο, που χρονολογούνται περίπου από τον 13ο έως τον 8ο αιώνα π.Χ.
Άλλες ανακαλύψεις στην κεντρική περιοχή Καραγκάντα δείχνουν μια ποικιλία αντικειμένων που ανήκουν πιθανώς στον πολιτισμό Αλακούλ, μια υποκουλτούρα του πολιτισμού Αντρόνοβο, που άνθισε στην περιοχή αυτή γύρω στο 2000-1700 π.Χ.
Όλες αυτές οι ανακαλύψεις ρίχνουν φως στην συναρπαστική ιστορική κληρονομιά που διαπνέει την τεράστια χώρα της ευρασιατικής στέπας.
