Σπήλαιο στην Σελήνη θα μπορούσε να λειτουργήσει ως καταφύγιο για τους αστροναύτες – Τι διαπίστωσαν οι επιστήμονες

Οι επιστήμονες έχουν εδώ και καιρό έχουν αναπτύξει θεωρίες σχετικά με την ύπαρξη σπηλαίων – υπόγειες διόδους στην Σελήνη που σχετίζονται μέσω ηφαιστειακών διεργασιών που συνδέονται με τα κοιλώματα που καλύπτουν την επιφάνεια του φεγγαριού της Γης.

Τώρα, μια ομάδα διεθνών ερευνητών βρήκε τις πρώτες άμεσες αποδείξεις ότι ο βαθύτερος γνωστός λάκκος του φεγγαριού συνδέεται με μια σπηλιά που θα μπορούσε να προσφέρει καταφύγιο στους αστροναύτες.

Ο εντοπισμός περιοχών στο φεγγάρι που μπορούν να προστατεύσουν ανθρώπους και ρομποτικούς εξερευνητές από το σκληρό σεληνιακό περιβάλλον – συμπεριλαμβανομένης της ισχυρής ακτινοβολίας και των ακραίων θερμοκρασιών – θα μπορούσε να είναι ζωτικής σημασίας για τη μελλοντική εξερεύνηση του διαστήματος καθώς χώρες όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Κίνα αγωνίζονται για να δημιουργήσουν μια μακροπρόθεσμη ανθρώπινη παρουσία στον πλησιέστερο φυσικό δορυφόρο της Γης.

σελήνη, κρατήρας,
Photo: NASA/Goddard/Κρατικό Πανεπιστήμιο της Αριζόνα

Νέα στοιχεία για το σπήλαιο που ανακαλύφθηκε στη Σελήνη

Για να βρει το σπήλαιο, η ομάδα μελέτησε αρχειακές μετρήσεις ραντάρ ενός λάκκου που βρέθηκε σε μια απέραντη πεδιάδα που ονομάζεται Mare Tranquillitatis ή η Θάλασσα της Ηρεμίας, η οποία ήταν το σημείο προσγείωσης για την αποστολή Apollo 11 το 1969.

Το Lunar Reconnaissance Orbiter της NASA συνέλεξε τα δεδομένα ραντάρ το 2010 χρησιμοποιώντας μήκη κύματος για να ανιχνεύσει τι βρισκόταν κάτω από την επιφάνεια. Αναλύοντας τα δεδομένα, οι ερευνητές βρήκαν κενό χώρο σε υπόγειο βάθος 130 έως 170 μέτρων (426 έως 558 πόδια), σύμφωνα με τη μελέτη τους που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nature Astronomy.

Το σπήλαιο που αποκαλύφθηκε πρόσφατα, με πλάτος τουλάχιστον 45 μέτρα (σχεδόν 148 πόδια) και μήκος μεταξύ 30 και 80 μέτρα (98 και 262 πόδια), θα μπορούσε να είναι μόνο το αρχικό μέρος μιας μακρύτερης κοιλότητας που σχηματίζεται από λάβα – και πιθανότατα υπάρχουν περισσότερα σπηλιές που δεν έχουν βρεθεί ακόμη, λένε οι ερευνητές.

«Τα σεληνιακά σπήλαια παρέμειναν μυστήριο για πολύ καιρό. Οι επιστήμονες υπέθεσαν την ύπαρξή τους εδώ και περισσότερα από 50 χρόνια. Οπότε ήταν εκπληκτικό να μπορέσουμε να αποδείξουμε επιτέλους την ύπαρξη ενός υπόγειου αγωγού», δήλωσε ο συν-συγγραφέας της μελέτης Leonardo Carrer, επίκουρος καθηγητής στο τμήμα Μηχανικών Πληροφορικής και Επιστήμης Υπολογιστών στο Πανεπιστήμιο του Trento στην Ιταλία, σε ένα email.

Η μελλοντική έρευνα και εξερεύνηση των σεληνιακών σπηλαίων θα μπορούσε επίσης να προσφέρει νέα εικόνα για την εξέλιξη της Σελήνης και του σεληνιακού ηφαιστειακού συστήματος, σημειώνουν οι συγγραφείς στη μελέτη.

«Τα σπήλαια είναι ένα μοναδικό περιβάλλον που διατηρεί την ιστορία της Σελήνης», δήλωσε μέσω email ο Lorenzo Bruzzone, καθηγητής τηλεπικοινωνιών και διευθυντής του Εργαστηρίου Τηλεπισκόπησης στο Πανεπιστήμιο του Τρέντο, από τη μελέτη.

«Η ανάλυση των πετρωμάτων μέσα σε αυτά τα σπήλαια θα μπορούσε να επιτρέψει νέες (ανακαλύψεις) που σχετίζονται με τη σεληνιακή εξέλιξη… όπως το χρονοδιάγραμμα και η διάρκεια της σεληνιακής ηφαιστειακής δραστηριότητας καθώς και η πραγματική σύνθεση του σεληνιακού μανδύα».

«Επιπλέον, (σεληνιακές σπηλιές) μπορεί να είναι μια εναλλακτική ή μια ενσωμάτωση σε μια βάση στην επιφάνεια της Σελήνης», πρόσθεσε.

Χρησιμοποιώντας τις σπηλιές της σελήνης ως καταφύγιο

Κοντά στον ισημερινό της Σελήνης, οι θερμοκρασίες φτάνουν σε έναν καταιγιστικό μέσο όρο 250 βαθμών Φαρενάιτ (121 βαθμοί Κελσίου) στο φως της ημέρας και πέφτουν στους μείον 208 F (-133 C) το βράδυ, σύμφωνα με τη NASA.

Οι σκληρές θερμοκρασίες έχουν πέσει ακόμη και κάτω από τους μείον 410 F (-246 C), όπως καταγράφηκε από το Lunar Reconnaissance Orbiter.

Οι ερευνητές μιας μελέτης του Ιουλίου 2022 που εξετάστηκε μια σειρά από λάκκους στο φεγγάρι —μερικοί που υποτίθεται ότι οδηγούν σε σπηλιές από τη NASA μετά την ανακάλυψη – διαπίστωσαν ότι τα σκιασμένα καταφύγια είναι πολύ πιο θερμικά σταθερά και παραμένουν σταθερά περίπου στους 63 F (17 C ).

«Το να έχουμε επιπλέον στοιχεία για μια σπηλιά που εκτείνεται από τον πυθμένα του Mare Tranquillitatis Pit είναι πραγματικά συναρπαστικό», είπε ο Tyler Horvath, διδάκτορας πλανητικής επιστήμης στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, στο Λος Άντζελες, ο οποίος ήταν ο κύριος συγγραφέας της μελέτης του 2022.

«Τα σεληνιακά σπήλαια θα μπορούσαν να προσφέρουν τεράστια οφέλη για τους αστροναύτες και τα ρόβερ, καθώς μπορούν να αναζητήσουν καταφύγιο από τους κινδύνους στη σεληνιακή επιφάνεια, όπως η ακτινοβολία, οι μικρομετεωρίτες και οι ακραίες θερμοκρασίες, που θα μπορούσαν επίσης να ανοίξουν την πόρτα για μακροπρόθεσμη, μεγάλης κλίμακας ανθρώπινη παρουσία στη Σελήνη», πρόσθεσε ο Horvath. Δε συμμετείχε στη νέα μελέτη.

«Το φεγγάρι έχει περισσότερους από 200 γνωστούς λάκκους, όπως αυτός στο Mare Tranquillitatis, αλλά είναι πιθανό μόνο μια χούφτα να εκτείνεται σε σπηλιές», σημείωσε ο Horvath.

Χαρακτηριστικά του σεληνιακού σπηλαίου

Μερικοί από τους σωλήνες λάβας θα μπορούσαν επίσης να είναι απρόσιτοι λόγω των συντριμμιών που φράζουν τις διόδους, πρόσθεσε ο Carrer. Τα εσωτερικά χαρακτηριστικά του σπηλαίου που ανακαλύφθηκε πρόσφατα θα παραμείνουν ασαφή έως ότου ένα ρόβερ ή ανθρώπινη εξερεύνηση μπορεί να δώσει περισσότερες πληροφορίες.

Το εσωτερικό μπορεί να φαίνεται παρόμοιο με έναν πρόσφατα σχηματισμένο σωλήνα λάβας στη Γη, αλλά πολύ μεγαλύτερο, είπε ο Horvath. Αυτό πιθανότατα θα έμοιαζε με λεία τοιχώματα εκτός από εκεί όπου η λάβα που στάζει μπορεί να είχε σχηματίσει εξογκώματα και ραβδώσεις γνωστές ως lavacicles και το σπήλαιο θα ήταν σκοτεινό, εκτός από εκεί όπου το φως του ήλιου φτάνει και αντανακλάται από το δάπεδο του λάκκου, πρόσθεσε ο Paul Hayne, αναπληρωτής καθηγητής στο το τμήμα αστροφυσικών και πλανητικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο του Κολοράντο, Boulder.

Το μεγάλο μέγεθος του σπηλαίου δεν προκαλεί έκπληξη, λόγω της χαμηλότερης βαρύτητας του φεγγαριού και των επιπτώσεων που μπορεί να έχει στη σταθερότητα των σωλήνων της λάβας, με μεγαλύτερες σπηλιές να μπορούν να σχηματιστούν με λιγότερο κίνδυνο κατάρρευσης, είπε ο Hayne, ο οποίος είναι συν-συγγραφέας στη μελέτη του 2022, αλλά δεν συμμετείχε στη νέα έρευνα.

Οι περισσότεροι σωλήνες λάβας της Γης βρίσκονται στη Χαβάη, τα Κανάρια Νησιά, την Αυστραλία και την Ισλανδία και έχουν διάμετρο από 33 έως 98 πόδια.

Μια μελέτη του Αυγούστου 2020 είχε προτείνει ότι οι σωλήνες λάβας στο φεγγάρι θα μπορούσαν να φτάσουν το 1 χιλιόμετρο (3280,84 πόδια) σε διάμετρο.

«Δεν πρέπει να εκπλαγούμε πολύ αν η μελλοντική εξερεύνηση αποκαλύψει ακόμη μεγαλύτερα σπήλαια. Παίρνουμε μια γεύση από το εσωτερικό ηφαιστειακό υδραυλικό σύστημα της Σελήνης», είπε ο Hayne σε ένα email.

Ο Robert Wagner, ερευνητής στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Αριζόνα, είπε ότι μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις θα είναι η πρόσβαση. «Για να μπείτε σε αυτόν το λάκκο απαιτεί να κατεβείτε 125 μέτρα πριν φτάσετε στον πάτο και το χείλος είναι μια απότομη πλαγιά από διάσπαρτα συντρίμμια όπου οποιαδήποτε κίνηση θα στείλει μικρές χιονοστιβάδες σε όποιον βρίσκεται κάτω», είπε. «Είναι σίγουρα δυνατό να μπεις και να βγεις, αλλά θα χρειαστεί σημαντικός αριθμός υποδομών».

Scroll to Top